اصطلاح «ابر خودرو» یا همان supercar مدت‌ها است که انگار بیش از اندازه در توصیف بعضی از خودروها به کار می‌رود، اما بعضی از خودروها هستند که به‌درستی شایسته‌ی چنین عنوانی‌اند. یکی از این خودروها پورشه ۹۵۹ است که در حد فاصل سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۳ در خط تولید قرار داشت و از شاهکارهای پورشه در دهه‌ی هشتاد میلادی محسوب می‌شود. ابرخودرویی که اولین بار در نمایشگاه خودروی فرانکفورت ۱۹۸۳ با نام پورشه Gruppe B کانسپت به نمایش درآمد و اگرچه بر پایه‌ی پلتفرم پایه‌ی ۹۱۱ شکل گرفته بود، اما در عوض به تکنولوژی‌هایی مجهز شده بود که برای ۳۳ سال پیش فقط نظیرش را می‌شود در داستان‌های علمی-تخیلی پیدا کرد. تکنولوژی‌هایی مثل سیستم تنظیم ارتفاع یا چهار چرخ متحرکی که توسط کامپیوتر کنترل می‌شدند.

هدف از طراحی و توسعه‌ی پورشه ۹۵۹ بیش از هرچیز برای شرکت در گروه B رقابت‌‌های قهرمانی رالی جهانی بود، اما برای اینکه پورشه بتواند مجوز شرکت دادن این مدل در مسابقات را بگیرد، از لحاظ قانونی می‌بایست حداقل ۲۰۰ دستگاه از آن را برای فروش به مردم یا به اصطلاح در قالب «نسخه‌ی خیابانی» ارائه می‌کرد و اینجا فرصتی برای مهندسان پورشه فراهم شد تا یکی از نیروگاه‌های متحرک رؤیایی تاریخ خودروسازی را خلق کنند.

پیشرفته‌ترین از نظر تکنولوژی در زمان خود

پورشه ۹۵۹ پس از طی فرایندی طولانی و وحشتناک از تحقیق و توسعه آماده‌ی عرضه به بازار شد، اما نتیجه‌ی تمام این تلاش‌های بی‌وقفه واقعا ارزنده بود. محصول نهایی پیشرفته‌ترین خودرو از لحاظ تکنولوژی در زمان خود بود که به یک پیشرانه‌ی ۲.۸ لیتری توین‌توربو شش سیلندر مجهز شده بود که می‌توانست ۴۴۴ اسب بخار قدرت و ۵۰۰ نیوتون‌متر گشتاور را از طریق یک گیربکس پنج سرعته به هر چهار چرخ منتقل کند. البته به جز این پنج دنده، یک دنده‌ی کمکی برای عبور از ناهمواری‌ها نیز پیش‌بینی شده بود.
با حداکثر سرعت ۳۱۷ کیلومتر بر ساعت (که پورشه آن را به شکل رسمی اعلام کرده بود)، ۹۵۹ در زمان خودش سریع‌ترین خودروی دارای مجوز تردد قانونی دنیا محسوب می‌شد، البته به استثنای آمریکا که هیچ‌وقت نتوانست مجوز تردد در خیابان‌هایش را دریافت کند. شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر ۳.۶ ثانیه‌ای و رکورد ۱۱.۸ ثانیه‌ای برای عبور مسافت یک‌چهارم مایل (۴۰۰ متر) آن هم با بیشینه سرعت ۲۰۲ کیلومتر بر ساعت، اعداد دیگری بودند که این پورشه‌ی کوچک و آتشین را به شگفتی تکنولوژی زمان خود تبدیل می‌کردند.

برای شهر، برای پیست

پورشه این محصول را با دو رده‌ی تجهیزاتی اسپرت و کامفورت ارائه می‌کرد که رده‌ی Komfort ویژگی‌های شهری بیشتری داشت و در مقابل رده‌ی اسپرت یک ماشین مخصوص پیست تمام‌عیار بود. پورشه همین‌طور در سال ۱۹۸۸ تعداد ۲۹ دستگاه از ورژنی را بر پایه‌ی مدل اسپرت ساخت که 959 S نام گرفت. 959 S توربوشارژرهایی دستکاری شده داشت که اجازه می‌دادند توان موتور به ۵۰۸ اسب بخار و حداکثر سرعت خودرو به ۳۳۹ کیلومتر بر ساعت افزایش پیدا کند.
در حالیکه هدف پورشه از معرفی ۹۵۹ و خصوصاً مدل‌های خیابانی آن (برای کسب مجوز حضور در مسابقات) شرکت کردن در رقابت‌های گروه B رالی جهانی بود، به شکلی طنزآمیز ۹۵۹ هیچ‌وقت وارد این رقابت‌ها نشد. در عوض ۹۵۹ در رقابت‌های رالی پاریس-داکار شرکت کرد و رتبه‌های اول، دوم و پنجم را به دست آورد. همین‌طور در رقابت‌های لمان (Le Mans) ۱۹۸۶ هم این پورشه‌ی قدرتمند و چابک به جایگاه هفتم دست پیدا کرد.
ورژن خیابانی ۹۵۹ در نمایشگاه خودروی فرانکفورت ۱۹۸۵ به نمایش درآمد و با اینکه باید تولید آن از سال ۱۹۸۶ شروع می‌شد، اما اولین دستگاه‌ها تا سال بعدش از خط تولید خارج نشدند. پورشه قیمت ۲۵۵ هزار دلاری را برای این محصول در نظر گرفته بود که طبق گزارش‌ها فقط نصف قیمت تمام‌شده محسوب می‌شد و به عبارت ساده‌تر پورشه در فروش هرکدام از این خودروها به‌اندازه‌ی مبلغ دریافتی ضرر می‌کرد!

تا پایان سال تولید، یعنی ۱۹۸۸، پورشه ۳۳۷ دستگاه از این خودروها را با احتساب نمونه‌های مخصوص تست، تولید کرده بود. اما کار پورشه با ۹۵۹ به اینجا ختم نشد، بلکه در سال ۱۹۹۳ با استفاده از قطعات باقیمانده در انبار، ۸ دستگاه 959s دیگر را نیز از خط تولید خارج کرد که هرکدام در حدود ۴۵۰ هزار دلار فروخته شدند.