دنیای ماشین‌بازها هم بی‌شباهت به طرفدارهای دوآتشه فوتبال نیست. همان‌طور که نسل‌های قدیمی‌تر با خاطرات پله و مارادونا و بکن بایر و دیگر ستاره‌هایی زندگی می‌کنند که برای نسل‌های بعدی صرفاً نام‌هایی هستند که گاهی ازشان شنیده‌اند و تصاویری که روی پوسترهای سیاه و سفید دیده‌اند، در دنیای خودروسازی هم برندها با محصولات و نام‌هایی متفاوت به یاد نسل‌ها می‌آیند.

در مورد بوگاتی به خاطر وقفه‌ای که در تولیدش اتفاق افتاد و تا زمان احیاء مجددش توسط فولکس واگن، شاید به ندرت بتوان کسی را پیدا کرد که از مدل‌های دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ که هیچ، از کانسپت‌های اوایل دهه ۹۰ میلادی چیزی یادش مانده باشد. نام بوگاتی با مدل مخوف ویرون و خصوصا پیشرانه غول‌پیکر ۱۶ سیلندر ۱۰۰۰ اسب بخاری‌اش (در اصل 987hp) سر زبان‌ها افتاد و برای دهه شصتی‌ها و دهه هفتادی خاطره‌انگیز شد.

البته که نسل‌های جدیدتر هم به احتمال زیاد با ویرون نا آشنا نیستند چون تا سال ۲۰۱۵ روی خط تولید ماند، با این‌حال شاید نام بوگاتی برای آن‌ها با مدل شیرون (یا با تلفظ انگلیسی‌اش کایرون) معنادار شده باشد که نه تنها ظاهری جذاب‌تر نسبت به ویرون داشت، که حتی موتور ۱۶ سیلندرش هم افزایش قدرت چشمگیری را تجربه می‌کرد: یک ابر هیولای ۱۵۰۰ اسب بخاری.

تیر فولکس واگن به هدف خورد

اما قبل از آنکه شیرون خیابان‌ها را به لرزه دربیاورد و توجه‌ها را به خودش جلب کند، بوگاتی یک شیرون دیگر هم رو کرده بود! یک کانسپت گم‌شده که شاید قهارترین ماشین‌بازها هم به راحتی نتوانند به خاطر بیاورندش. قضیه به نمایشگاه خودروی فرانکفورت ۱۹۹۹ برمی‌گردد. فولکس واگن تنها یک سال بود که کنترل بوگاتی ورشکسته را در اختیار گرفته بود و می‌خواست خودی نشان بدهد. همه کنجکاو بودند تا ببینند این غول آلمانی که به تولید خودروهای ارزان و بادوام شهرت دارد، برای یکی از قدیمی‌ترین برندهای سوپراسپرت‌ساز دنیا چه برنامه‌ای دارد؟

۳/۱۸ شیرون نام رسمی این کانسپت بود. اولین تمرین تیم طراحی جدید بوگاتی نتیجه‌ای قابل قبول داشت. تناسبات کشیده و نیم‌رخ قطره‌ای این کانسپت خبر از آیرودینامیکی بسیار خوب می‌دادند و با وقار و صلابتی همراه بودند که به‌خصوص با فرم چراغ‌های جلو و جلوپنجره نسبتا کوچک و هلالی، ترکیبی بدیع می‌ساختند. دست کم برای آخرین سال دهه نود میلادی. با این‌حال طرح هنوز خامی‌های بسیاری داشت. احجام بدنه تاحدودی احساس سردرگمی را منتقل می‌کردند و تلفیق گلگیرهای عقب با سپر که با الهام گرفته از مدل مشهور تایپ ۵۷ انجام شده بود، زیادی ساده و یکنواخت از اب درآمد. برای همین بوگاتی در کانسپت ۴/۱۸ شیرون که چند ماه بعد از آن رونمایی شد تغییراتی را در طرح ایجاد کرد و نهایتا شش سال طول کشید تا «ویرون» به معرض نمایش عموم دربیاید، آن‌ هم با تغییراتی چشمگیر نسبت به ۳/۱۸. به عبارت بهتر بوگاتی فقط نمای جلو را نگه داشته بود و از آنجا به عقب را کوبید و از نو ساخت.

طراحی توسط ایتال دیزاین

طراح این کانسپت ایتال دیزاین جیاجیاروی معروف بود که در اصل پایه‌گذار خط مشی طراحی بوگاتی در سال‌های بعد شد. این استودیوی ایتالیایی در طراحی این کانسپت تلاش کرد تا المان‌هایی از مدل‌های کلاسیک بوگاتی را هم لحاظ کند. از جمله رینگ‌های هشت پره‌ای که با فرمی مشابه مدل‌های مسابقه‌ای تایپ ۳۵ طراحی شده بودند، در حالیکه جلوپنجره‌ یاداور مدل تایپ 57 SC بود.

نشانه‌هایی از آینده استایل محصولات بوگاتی در کابین هم با این کانسپت قابل مشاهده بود. استفاده گسترده از پوشش چرم در کنار قطعات براق آلومینیومی که در اطراف پدل شیفت و پنل‌ها به چشم می‌خورد، حال و هوایی جذاب به کابین ۳/۱۸ بخشیده بود که در کنار گیربکس دستی (که این مورد متأسفانه هیچ‌وقت برای ویرون ارائه نشد) مورد توجه خبرنگاران قرار گرفته بود.

پیشرانه ۶.۳ لیتری ۱۸ سیلندر

بوگاتی ۳/۱۸ شیرون را با یک پیشرانه ۶.۳ لیتری تنفس طبیعی ۱۸ سیلندر به نمایش گذاشت. بله درست می‌خوانید! مهندسان بوگاتی با کنار هم قرار دادن سه بلوک شش سیلندر این موتور را خلق کردند که توانایی تولید ۵۴۷ اسب بخار قدرت و ۶۵۰ نیوتون متر گشتاور را داراست و باید آن را با موتورهایی که در کانسپت‌های EB 118 و EB 218 که سال‌ها قبل معرفی شده بودند مشابه دانست. با این حال زمانی که حدود شش سال بعد ویرون به روی خط تولید رفت، مهندسان فولکس واگن آرایش دیگری را در نظر گرفتند که شامل چهار بلوک چهار سیلندر (W16) می‌شد و می‌توانست با ۹۸۷ اسب بخار قدرت و ۱۲۵۰ نیوتون‌متر گشتاور که از یک نیروگاه ۸ لیتری توربو برمی‌خاست.

حالا که بوگاتی با استارتاپ کروات تولید خودروهای برقی شریک شده، جانشین شیرون اصلی (نه این کانسپت) به یک پیشرانه ۱۶ سیلندر هیبریدی مجهز شده که بوگاتی امیدوار است بتواند در عصری که حتی ابرخودروها هم به نیروی برق متکی می‌شوند، این برند دوست‌داشتنی و کهنه‌کار را حفظ کند.