این که خودروسازی سایپا مرکز تحقیقات نسبتا فعالی دارد را باید به فال نیک گرفت. برنامه این شرکت معرفی سالانه یک محصول جدید است. البته این استاندارد برای یک خودروساز با سن و سال سایپا چندان امیدوارکننده نیست، اما برای صنعت خودرویی که هر روز بیمارتر از گذشته می‌شود قابل قبول است. آخرین محصول سایپا که پای آن به خیابان‌ها باز شده کوییک است. هاچ‌بک کراس کوچکی که بر پایه پلت‌فرم X200 طراحی شده و به هر قیمتی بوده، سایپایی‌ها تلاش کرده‌اند همگام با سبک روز دنیا حرکت کنند. احتمالا پروژه طراحی سایپا کوییک، تنها جایی در تاریخ خودروسازی ایران بوده که واحدهای بازاریابی و تحقیق و توسعه با هم در ارتباط بوده‌اند. این خودرو روی کاغذ درست همان‌ چیزی است که بازار به آن نیاز دارد. یک اتومبیل شهریِ کوچک که استایل جذابی دارد، آپشن‌های به روز و جذاب برای آن در نظر گرفته شده، به جعبه دنده اتوماتیک مجهز است و البته ارزان قیمت است. با تمام این تفسیرها آیا سایپا کوییک در عمل هم به همین اندازه خواستنی و جذاب است؟

طراحی سایپا کوییک
سایپا کوییک در حقیقت نسخه‌ای به‌روز و مجهز از تیبا2 است. خودرویی که خود بر پایه پروژه سال 81 سایپا یعنی تیبا شکل گرفته است. با این حال طراحان این خودرو به خوبی توانسته‌اند در نمای جلو و عقب طرحی جذاب و زیبا ایجاد کنند. به گفته یکی از مدیران پروژه کوییک، طراحی چراغ‌های عقب این خودرو یکی از چالش‌هایی بوده که پیش رو داشته‌اند. در حقیقت طرح دو تکه چراغ‌ها با سلیقه مشتری‌ها بیش‌تر هم‌سو بوده، اما اجرا و قالب‌گیری آن به گونه‌ای که با ضعف مونتاژی همراه نباشد، کاری دشوار بوده و تیم طراحی ترجیح می‌داده چراغ‌های عقب مانند تیبا2 یک تکه باشد. با این حال اجرای آن چندان با ضعف همراه نیست.
در نمای جلو نیز تفاوت چندانی با ساینا دیده نمی‌شود. طرح سپر در این بخش تغییر کرده و روزتاب‌های LED درون سپر جانمایی شده است. چراغ‌ها با گرافیک تیره همراه شده، اما ضعف قالب‌گیری و مونتاژ به سادگی در آن دیده می‌شود، این موضوع می‌تواند ناشی از زاویه‌های زیاد چراغ باشد. بخش از فلاپ سیاه رنگ دور چرخ‌ها با سپر جلو به صورت یک تکه قالب‌گیری شده، اما تصمیم برای بی‌رنگ ماندن این بخش موجب شده رنگ‌ آمیزی مرز این قسمت با خطای قابل مشاهده‌ای همراه باشد.
نمای کناری به ظاهر تغییر چندانی نداشته است، اما بخش قابل‌توجه‌ای از پِرِس‌ها تغییر کرده است. طراحان سایپا کوییک هیچ تلاشی برای تغییر نسبت شیشه‌ها به بدنه انجام نداده‌اند یا دست کم دستشان برای انجام این کار بسته بوده است، اما با اندکی تغییر در این نسبت و فرم تخم‌مرغی پنجره‌های عقب می‌توانستند چهره سایپا کوییک را در این قسمت به کلی دگرگون کنند. افزون بر تغییر پرس‌ها و استفاده از دستگیره‌های آسان بازشو که عملکرد آن‌ها با نام‌شان همخوانی چندانی ندارد، یک استیکر سیاه رنگ فاصله بین دو شیشه و روی ستونB را پوشانده است که توجیه این کار کشیده‌تر به نظر رسیدن نمای کناری است. البته هیچ جای امیدواری وجود ندارد که سایپا پس از مدتی برای کاهش هزینه‌ها این استیکر را حذف نکند. یک برچسب نیز روی درهای جلو زیر آینه‌ها چسبانده شده که بر کراس بودن سایپا کوییک تاکید دارد، اما بسیار بی‌کیفیت است؛ به گونه‌ای با کارکرد کم‌تر از 6000 کیلومتر خودروی مورد آزمایش سیاه شده و چسب آن از محدوده برچسب بیرون زده است.

فضای داخلی سایپا کوییک
حتی اگر بتوانید تمام ایرادهایی که در نمای بیرونی این خودرو وجود دارد را نادیده بگیرید، ضعف کیفی موجود در کابین سایپا کوییک شما را کلافه خواهد خواهد کرد. گذشته از این که مواد مورد استفاده برای داشبورد بسیار بی‌کیفیت است، سایپا در استفاده از پوشش‌هایی از همین جنس برای بخش‌هایی از کابین کوییک نیز خساست به خرج داده است. این موضوع به ویژه زیر داشبورد، در محلی که پدال‌ها جانمایی شده‌اند بیش‌تر دیده می‌شود که عکس‌های موجود به خوبی عمق این ماجرا را نشان می‌دهد. طراحان سایپا برای اسپرت‌تر شدن نمای کابین کوییک، بخش هایی از داشبورد و تودری‌ها را قرمز طراحی کرده‌اند، اما برای اجرای آن هیچ ذوق و سلیقه‌ای استفاده نشده است. در واقع قطعه‌های تزیینی قرمز رنگ، پلاستیک‌هایی هستند که پس از قالب‌گیری بدون این که رنگ آمیزی شوند(مشابه آن‌چه در ام‌وی‌ام X33S دیده می‌شود) در جای خود قرار گرفته‌اند.
نشان‌گر‌های سفید رنگ، و فرمان ته صاف (D Cut) نیز دیگر المان‌هایی هستند که نشان می‌دهد تیم طراحی کوییک به خوبی می‌دانستند چه چیزهایی می‌تواند خواسته مشتری‌ها را برآورده سازد، اما زمان اجرای ایده‌ها که فرا رسیده، همه چیز فدای اقتصادی‌تر شدن کوییک شده است. شاید بزرگ‌ترین خرده‌ای ‌می‌توان به تیم طراحی کوییک گرفت را بتوان شیوه جانمایی و زاویه نمایش‌گر آن دانست؛ بدون هیچ تمایلی به سمت راننده و یا هر تغییر زاویه‌ای که کار کردن با آن را آسان‌تر کند، این نمایش‌گر در نقطه‌ای جانمایی شده که دسترسی به آن چندان آسان نیست.

تجهیزات و امکانات رفاهی سایپا کوییک
این تنها بخشی است که می‌توان گفت سایپا در آن سنگ تمام گذاشته است. سیستم ورود و استارت بدون کلید، نخستین آپشنی است که در سایپا کوییک با آن مواجه می‌شوید. فرمان برقی، کنترل سیستم چند رسانه‌ای از روی فرمان، کروز کنترل و محدود کننده سرعت، صفحه نمایش لمسی، سیستم نمایش فشار باد تایرها، رهیاب ماهواره‌ای، دوربین دنده عقب، بلوتوث، سنسور دنده عقب، سیستم تهویه مطبوع نیمه اتوماتیک، دو کیسه هوا، چهار شیشه برقی و آینه‌های کناری برقی مهم‌ترین امکانات این خودرو است. سیستم صوتی کوییک افزون بر آن‌چه‌ عنوان شد، به ورودی‌های USB و AUX نیز مجهز شده، اما امکان پخش CD را ندارد، البته بر اساس اعلام سایپا این امکان در نسخه‌های کم آپشن‌تر وجود دارد. صندلی‌های ردیف عقب نیز با نسب 60:40 خوابانده می‌شود تا فضای بار آن افزایش پیدا کند.

پشت فرمان سایپا کوییک
پیشرانه لیتری M15 که پیش از در خانواده تیبا و ساینا نیز استفاده شده بود، نیروی کوییک را تامین می‌کند. پیشرانه‌ای که احتمالا آخرین موتور 4 سیلندر 8 سوپاپ تاریخ است و 87 اسب بخار قدرت و 128 نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. البته توان این پیشرانه برای دیگر اعضای خانواده X200 کافی است، با این حال به نظر می‌رسید با وجود جعبه دنده CVT که شرکت پانش بلژیک آن را طراحی کرده ضعیف باشد. آزمایش کوییک را در یکی از خیابان‌های شمال تهران آغاز می‌کنیم که سربالایی است. همین موضوع در ابتدای کار عملکرد سیستم HAC کوییک را به خوبی نمایش می‌دهد. این سیستم وظیفه دارد برای جلوگیری از حرکت رو به عقب خودرو در سربالایی ترمز را در مدار نگه دارد، اما در کوییک به اندازه‌ای کُند از مدار خارج می‌شود که احساس می‌کنید ترمز پارک خودرو همچنان فعال است.
با شروع حرکت، سر و صدای زیاد موتور در کابین به سادگی احساس می‌شود. مساله دیگری که می‌تواند برای شما آزار دهنده به نظر برسد، لرزشی است که کف خودرو احساس می‌کنید که این ایراد در تیبا2 نیز مشهود است. با راندن بیش‌تر کوییک در دور موتورهای مختلف، ضعف چندانی در حرکت احساس نمی‌شود، این در شرایطی است که پیشرانه قدیمی کوییک با یک جعبه دنده CVT جفت شده که امکان تعویض دنده به صورت دستی را نیز دارد. توان موتور و هماهنگی آن با جعبه‌دنده برای یک اتومبیل شهری قابل قبول است و پاسخ‌گوی نیاز شما خواهد بود، اما صدای زیاد آن آزاردهنده است.
در مجموع باید گفت سایپا کوییک ساخته نشده تا به شما لذت رانندگی را هدیه کند، اما راندن آن به واسطه اندازه کوچک، امکانات رفاهی فراوان و ترمز قدرتمندی که دارد، می‌تواند پاسخ‌گوی نیاز شما برای استفاده روزانه در شهر باشد.

در پایان
پس از بررسی و راندن سایپا کوییک، یک سوال بزرگ در ذهن ما ایجاد شده است؛ سایپا دقیقا چه هدفی را با ساخت کوییک دنبال می‌کند؟ ضعف‌های کوییک در کیفیت قطعه‌ها، مونتاژ و بی سلیقگی‌های فراوانی که در ساخت آن وجود دارد، به ما می‌گوید سایپا کوییک یک اتومبیل اقتصادی است. در سوی دیگر ماجرا امکانات زیادی که برای آن در نظر گرفته شده، کوییک را خودرویی برای جلب نظر و خواسته مشتری معرفی می‌کند، این در حالی است که بیش‌ترین انتقادها از خودروسازان دولتی متوجه سطح کیفی خودروهای آن‌ها است. این‌جا یک تناقض بزرگ آشکار می‌شود. اگر سایپا با ساخت این خودرو به دنبال رضایت بیش‌تر مشتری‌های خود بوده، آیا نمی‌توانست برخی آپشن‌های غیرضروری کوییک را حذف و هزینه آن را صرف بهبود کیفی این خودرو کند؟