محبوب، خارقالعاده و جوانمرگ: فراری دینو
ریشه شکلگیری «دینو» را باید در اواسط دههی پنجاه جستجو کرد. زمانی که پسرک باهوش و با استعداد انزو فراری، این ایده را مطرح کرد که یک موتور V6 جمعوجور قدرتبخش فراریهای شرکتکننده در مسابقات اتومبیلرانی فرمولا ۲ باشد.
آلفردینو، تنها پسر بنیانگذار فراری، آنقدر برای پدرش عزیز بود که چنین پیشنهادی را قبول کند. در حالی که مقدمات پروژه در حال فراهم شدن بود و ویتوریو جانو، مهندس مشهور ایتالیایی خودش را آماده میکرد تا رویای فراری پسر را به واقعیت تبدیل کند، پیمانهی عمر آلفردینوی 24 ساله لبریز شد. او که از نقص مادرزادی کلیه رنج میبرد خیلی زودتر از آنچه انتظار میرفت، دنیای پرهیجان و درخشان مسابقات و طراحی ابرخودروهای رویایی را ترک کرد. مرگ فاجعهبار او زندگی انزو فراری را به شدت تحت تاثیر قرار داد.
سالها طول کشید تا فراری پدر اندکی اندوه از دست دادن پسر را فراموش کند و به زندگی عادی بازگردد. بنابراین وقتی پیشرانه 1600 سیسی V6 آماده شد تا برای شرکتکنندگان تیم فراری عناوین قهرمانی کسب کند، انزو فراری عمیقا عزادار بود.
آلبوم تصاویر فراری 246 دینو اسپرت فانتزی اسپایدر
موفقیت این پیشرانه که برای اولین بار در مسابقات اتومبیلرانی لمان ۱۹۶۳ در میانه پیکر یک فراری جای میگرفت، اطرافیان انزو فراری را به این فکر انداخت که چرا نباید چنین ترکیب موفقی برای یک نمونه قرار گرفته بر خط تولید پیاده شود؟
در صدر این افراد سرجیو پینینفارینای افسانهای جای داشت. اما به نظر میرسید که مرغ انزو فراری یک پا دارد. از نظر او عرضه یک خودروی موتور وسط به بازار کاری بسیار خطرناک بود، چرا که شاید در پیست مسابقه و با هدایت رانندگان حرفهای چنین آرایشی قابل توجیه بود، اما رانندگان آماتور چطور میتوانستند در کوچه و خیابانهای شهر از پس چنین هیولایی رامنشدنی بربیایند؟
دینو 166P
از طرفی پیشنهاد دهندهها هم کوتاه نمیآمدند. از نظر نمایندگیهای فروش فراری چنین ایدهای معرکه بود. مشتریها برای خریدن فراریهایی که بسیار چابکتر و چموشتر از گذشته بودند سر و دست میشکستند و از نظر پینینفارینا هم چنین طرحی میتوانست چشماندازی بسیار جذاب پیش روی طراحان این شرکت قرار دهد تا یک فراری افسانهای خلق کنند.
اصرارها در نهایت نتیجهبخش شد. انزو فراری «بله» را گفت اما یک شرط گذاشت: «این خودرو میبایست تحت عنوان دینو تولید میشد.» هم برای آن که یاد پسر از دست رفتهاش را زنده نگه دارد (مخففی از نام آلفردینو) و هم به این خاطر که به نظرش بهکارگیری پیشرانه V6 کوچکتر به جای V12های قدرتمندتر همیشگی، میتوانست این خودروی نوظهور را کمتر خطرآفرین کند.
استفاده از پیشرانه مخصوص مسابقه برای خودرویی که قرار بود در شهر تردد کند مناسب نبود. حالا نوبت مهندس افسانهای دیگر فراری، آرلیو لمپردی بود تا هنرنمایی کند. لمپردی حجم پیشرانه را به 2 لیتر رساند و بدون آن که از توربوشارژر استفاده کند ۱۸۰ اسب بخار قدرت از آن بیرون کشید. رقمی حیرتآور که دینو را در لیست برترینهای مهندسی زمان خودش قرار میداد.
آلبوم تصاویر دینو 206S
فراری، دینو را به عنوان یک زیربرند روانه بازار کرد تا تنها خودروهای با پیشرانهی V12 شایستهی الصاق نشان اسب سرکش بر روی خود باشند. رونمایی رسمی از پروتوتایپ جدید فراری در نمایشگاه پاریس ۱۹۶۵ تحت عنوان 206S صورت گرفت. دو سال طول کشید تا مهندسان فراری دینو را برای خط تولید آماده کنند و نتیجه تلاششان را در نمایشگاه ۱۹۶۷ تورین به نمایش بگذارند. طراحان پینینفارینا به سرپرستی لئوناردو فیوراوانتی بدنهای با تناسبات جذاب خلق کردند: «خط شانهی کوتاه، فرم متمایل به جلوی کابین، عضلههای برآمدهی گلگیرهای عقب و چراغهای فرورفته در حفرهی جلو.»
دینو 206GT
دینو با نام 206 GT روانهی خط تولید شد. بعد از دو سال حضور در بازار، نمونهای قدرتمندتر با پیشرانهای به حجم ۲.۴ لیتر آماده شد که ۱۹۵ اسب بخار قدرت تولید میکرد. این افزایش قدرت به فراری اجازه داد تا پنلهای آلومینیومی پرهزینه و پردردسر را کنار بگذارند و بدنه را تماما از فولاد بسازند. ضمن اینکه اندکی به فاصله بین دو محور اضافه شد تا هندلینگ دینو بهبود پیدا کنید. مدل جدید با کد 246 GT عرضه شد. فراری در سال ۱۹۷۲ تنوع بیشتری به خط تولید دینو داد و نمونهی روباز آن با پسوند GTS را هم معرفی کرد.
آلبوم تصاویر دینو 246GT
دینو توانست به یکی از محبوبترین محصولات فراری تبدیل شود، هرچند که رسما تحت این برند عرضه نشده بود. فروش بیش از ۳۷۰۰ دستگاه از این خودرو برای این ابرخودروساز ایتالیایی که تا آن زمان تولید بسیار محدودی داشت یک رکورد به حساب میآمد. در واقع دینو پایهگذار «اولین»های مهمی در فراری بود. اولین پیشتاز سبک موسوم به “exotic” (عجیبوغریب یا خارقالعاده) در خانوادهی فراری و اولین محصولی که فراری را به گزینهای در دسترستر و عامهپسندتر تبدیل کرد.
دینو 308 GT4
مسیری که با ورود مدلهای دیگری چون 308، 328، 348 و F355 دنبال شد و به گسترش کسبوکار و رونق فراری انجامید. در واقع 308 نمونه ای 2+2 از دینو بود که در سال ۱۹۷۴ عرضه شد، اما با بدنهای کشیدهتر داشت، پیشرانهی V8 جای شش سیلندر قبلی را گرفته بود و مهمتر از همه با نشان «فراری» عرضه میشد. بنابراین دینو نیز همچون آلفرودینو فراری فقید، خیلی زود جوانمرگ شد و نتوانست به حیاتش به عنوان برندی جدایِ از فراری ادامه دهد.
نظر دهید
گزارش