شبکه‌های اجتماعی

بررسی الدزمبیل سری 98 در ایران

جعبه پنجاه ساله

دهه 40 تا 80 میلادی اوج شکوه و خلاقیت صنعت خودروسازی آمریکا محسوب می‌شود. در این 40 سال طلایی خودروهایی از خط تولید برند‌های آمریکایی خارج شد که زبان طراحی جدیدی را به جهان معرفی کردند که تا کنون در هیچ گوشه از دنیا دیده نشده بودند. خودروهایی که متعلق به آینده بودند و طراحی آن‌ها فراتر از زمان خودشان بود. در این نوشتار به سراغ یکی از ناب‌ترین الدزمبیل‌های موجود در ایران می‌رویم. خودرویی لوکس و تشریفاتی به نام الدزمبیل 98.
نسل هشتم الدزمبیل در سال‌های 1965 تا 1970 تولید شد. پروژه تولید نسل هشتم الدزمبیبل 98 با نگاهی جدید، نسبت به نسل گذشته خود معرفی شد و به عنوان یک محصول جدید در سبد کالایی الدزمبیل قرار گرفت. الدزمبیل 98 یک سدان فول سایز از جنرال موتورز بود که به وسیله بیل میشل، بر اساس پلت‌فرم C این شرکت طراحی شده بود و از این نظر با کادیلاک دویل، کادیلاک الدورادو و بیوک الکترا داشت. خط‌های بدنه الدزمبیل 98 طرحی مشابه با الدزمبیل 88 داشت، هر دو خودرو اتاقی جعبه‌ای شکل داشتند و این تنها وجه مشترک الدزمبیل 98 با دیگر محصولات این برند بود. الدزمبیل نسخه ویژه‌ای را برای مدل 98 در نظر گرفته بود که آن را با دیگر مدل‌های 98 متمایز کرده بود. ویژگی این مدل افزایش فاصله طولی محور‌ها، حذف کلاف شیشه‌های کناری و ستون میانی آن بود، که از الدزمبیل 98 یک هارد‌تاپ تمام عیار ساخته بود. طراحان الدزمبیل برای پوشش سقف هر دو مدل‌ هارد‌تاپ و سدان، پوششی از جنس وینر در نظر گرفتند، این نوع پوشش برای نخستین بار بر یک خودروی هاردتاپ در بازار آمریکا قرار می‌گرفت.
الدزمبیل برای خاص نشان دادن مدل 98 و تمایز آن از رقیب‌ها، هر آن‌چه را که می‌توانست خرج کند را برای مدل 98 هزینه کرد. مدل 98 یکی از مجهز‌ترین خودروهای لوکس بازار آمریکا به شمار می‌رفت که فهرست بلند بالایی از امکانات رفاهی را یدک می‌کشید که این امکانات برای آن سال تولید کمی دور از ذهن و تصور بود. امکانات الدزمبیل 98 شامل صندلی‌ها با تنظیم برقی، ساعت آنالوگ، قفل شیشه‌ها، شیشه‌های برقی، برف پاکن دو سرعته، کمربند ایمنی برای سرنشینان ردیف جلو، جعبه دنده خودکار 3 سرعته توربو هیدرولیک، رینگ‌های 14 اینچی و قالپاق‌های کرومی و در آخر قلب تپنده آن که یک پیشرانه 8 سیلندر خورجینی با حجم 7 لیتر بود. در سال 67 و 68 الدزمبیل 98 بار دیگر دچار تغییر شد، در این دو سال امکانات رفاهی دیگری نیز به مدل 98 اضافه شد که شامل سیستم روشنایی داخل کابین با قابلیت تنظیم مقدار نور دهی، دو عدد فندک و زیر سیگاری برای ردیف جلو و عقب، سیستم پشتیبان روشنایی، راهنماهای کناری، ساعت دیجیتال، فرمان هیدرولیک، موکت صندوق بار، فرمان تلسکوپی با قابلیت تنظیم در عمق و زاویه، نشانگر سوخت دیجیتال، سیستم بخار زدایی شیشه‌ها و کنسول میانی (زیر آرنجی) مجهز شد.‌


1969
در سال 1969 امکانات دیگری نیز به الدزمبیل 98 اضافه شد. الدزمبیل 98 در حال تبدیل شدن به قصری متحرک بود، سیستم تهویه مطبوع، شیشه‌های دو جداره، صندلی‌های برقی با تنظیم 6 حالت، صندوق پران وکیومی، قفل مرکزی، رادیو با دو موج AM و FM، بلندگوهای ردیف عقب، پخش استریو، میله‌های ضد ضربه کناری درون درها، آیینه‌ کناری برقی (فقط سمت شاگرد) نیز به صورت استاندارد به امکانات این خودرو افزوده شد.

 

بررسی نمای بیرونی

در نگاه نخست، اندازه بدنه الدزمبیل 98 نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. طول و عرض الدزمبیل به اندازه‌ای زیاد است که با هیچ کدام از استانداردهای خودرویی امروزی مطابقت ندارد، با این که الدزمبیل 98 یک خودروی سدان است، اما معادل یک خود‌روی لیموزین پهنا و درازا دارد. طول نمونه مورد بررسی به 5700 میلی‌متر می‌رسد، پهنای 2032 میلی‌متر و ارتفاع این خودرو به 1392 میلی‌متر می‌سد، برای این که بهتر متوجه اندازه این خودرو شوید، کافی است اندازه آن را با نسخه محور بلند مرسدس S کلاس (5246 میلی‌متر طول، 1899 میلی‌متر عرض و 1496 میلی‌متر ارتفاع) مقایسه کنید.
در طراحی بدنه خبری از خط‌های نرم و منحنی نیست، بلکه استفاده از خط‌های صاف و شکسته در کنار اندازه وصف‌ نا‌پذیر الدزمبیل 98 حسی ناب از یک خودروی کلاسیک را به شما منتقل می‌کند. تمامی اجزای بدنه الدزمبیل 98 ساده و فاقد هر گونه هیجان است، اما ابهتی خاص و منظره‌ای چشم‌نواز را برای شما و هر بیننده‌ای رقم می‌زند. اندازه درها و شکل جعبه‌ای شکل در نمای کناری و به ویژه گلگیرهای عقب که نیمی از لاستیک را در خود پنهان کرده‌اند، خبر از طرحی ناب از یک خودروی آمریکایی می‌دهند. نمای جلو نیز همانند نمای کناری ساده است، اما استفاده از سپرهای کرومی و که تا نیمه دماغه خودرو کشیده شده به همراه جلوپنجره‌ای با ورودی‌های جداگانه، از سادگی این بخش کاسته است. در بخش عقب نیز طرحی ساده و روان زینت‌بخش این قسمت است. چراغ‌های عمودی، به‌طور کامل با خط‌های انتهایی خودرو هماهنگ است و نشان تجاری سازنده در میان چراغ‌ها جا خوش کرده است. سپر عقب نیز همچون سپر جلو تا نیمه بالایی اتاق کشیده شده و به صورت هنرمندانه‌ای چراغ‌های دنده عقب را در خود جای داده است. سقف پوشیده شده با وینر به همراه نوار‌های کروم کاری شده که در بیش‌تر نقاط خودرو به چشم می‌خورد نشان از لوکس بود این محصول دارد.

 

بررسی نمای داخلی
همان‌طور که از اندازه الدزمبیل 98 پیدا است، طراحان هیچ‌گونه محدودیتی برای انتخاب ابعاد نداشته‌اند و هر چه می‌توانستند به طول و عرض این خودرو افزوده‌اند. وقتی با این ذهنیت پا به داخل الدزمبیل 98 می‌گذاریم با فضایی روبه‌رو می‌شویم که شما را به یاد یک سالن پذیرایی مبله می‌اندازد. صندلی‌های بزرگ نشان از نرمی و راحتی بی چون و چرای آن دارد. طراحی داشبورد نیز همانند طراحی بدنه ساده و روان است. اندازه وسیع داشبورد، نشانگر‌های مستطیل شکل بزرگ، به همراه چوب‌کار‌ی و چرم، محیطی آرام بخش را برای برای سرنشینان فراهم کرده است. با ورود به بخش سرنشینان ردیف عقب اولین نکته‌ای که جلب توجه می‌کند فضای پای سرنشینان است. این فضا به قدری کافی و مناسب است که سه سرنشین بزرگسال و با قامت‌هایی بلند می‌توانند به راحتی در این فضا بنشینند. اما نکته جالب در بخش، محل قرارگیری بطری‌های نوشیدنی است که پشت صندلی جلو و برای سرنشینان ردیف عقب در نظر گرفته شده است که بعد از استفاده می‌توان آن را با در پوشی از جنس چرم با صندلی هم سطح کرد. دو عدد زیرسیگاری نیر در کنار این مجموعه با پوشش فلزی آبکاری شده قرار دارد.

 

پشت فرمان
با آغاز حرکت نرمی خاصی در حرکت الدزمبیل 98 دیده می‌شود. این پیشرانه 8 سیلندر بلوک بزرگ که حجمی معادل 7 لیتر دارد، بدون هیاهویی اضافه، مشغول به تولید 360 اسب بخار می‌شود. جعبه دنده 3 سرعته توربو هیدرولیک آن پس گذشت 49 سال، عملکردی مناسب و بی نقص به همراه داشت و و با پیشرانه خودرو به طور کامل هماهنگ بود. تعویض دنده‌ها به نرمی صورت می‌گرفت به صورتی که تشخیص تعویض دنده‌ها کمی سخت و غیر ممکن بود. عملکرد سیستم تعلیق نرم و بی صدا است، فقط تکان‌های ناشی از عبور از دست‌انداز‌ها کمی آزار دهنده به نظر می‌رسد، این تکان‌ها ناشی از نرمی بیش از حد سیستم تعلیق بود. در جمع بندی نهایی سواری این خودرو فراتر از انتظار ما بود، با این که از طول عمر این خودرو بیش از 4 دهه می‌گذرد، اما همچنان مانند یک خودروی صفر کیلومتر عمل می‌کند.

 

سخن پایانی
با این که در سال‌های اخیر تنوع مدل‌ها و برندهای مختلف خودرویی در سگمنت‌های گوناگون بیش از قبل شده است. اما هنوز هم بسیاری از علاقه‌مندان به خودروهای کلاسیک، حاضر به خرید مدل‌های به روز با سطح تجهیزات و آپشن‌های پر زرق و برق نیستند و ترجیح می‌دهند مانند مالک خودروی مورد بررسی، نزدیک به صد میلیون تومان هزینه بازسازی خودروی کلاسیک خود کرده و هنوز هم از سواری و رانندگی با این میراث گران‌بها لذت ببرند. در پایان از همکاری مالک محترم خودرو آقای میلاد کیا سپاس‌گزاریم.

نظر دهید


در همین زمینه