با گذشته زمان و پیشرفت در توسعه پیشرانه جدید V12 وقت آن رسیده که آستون مارتین گوشه‌ای از اسرار نیروگاه حیرت‌انگیز والکری را منتشر کند. این پیشرانه که پروژه‌ای مشترک بین آستون مارتین و شریک فنی دیرینه آن یعنی کازورث محسوب می‌شود وظیفه رسیدن یه هدفی ساده اما جاه‌طلبانه را بر عهده دارد: رسیدن به نهایت ظرفیت یک پیشرانه درون‌سوز.

این پروژه از ابتدا بر اساس پیشرانه‌ای تنفس طبیعی شروع شده بود. در دورانی که استفاده از توربوشارژر بسیار پیشرفت کرده و مزایای بسیاری را به ویژه برای رانندگی شهری به دست می‌دهد، اما اتومبیل برترین رانندگان عصر جدید نیازمند پیشرانه دورن‌سوزی  است که در اوج عملکرد، هیجان و احساس قرار داشته باشد که تعبیری از روح پیشرانه‌های تنفس طبیعی است.

پیشرانه‌ای که در نتیجه این پروژه خلق شده یک شاهکار تمام‌عیار است. با حجم 6.5 لیتر و آرایش V12 با زاویه 65 درجه به سطحی جدید از بیشینه دور مجاز دست یافته است. بیشینه قدرت این شاهکار مهندسی 1000 اسب بخار یا 153.8 اسب بخار به ازای هر لیتر اعلام شده که در دور موتور حیرت‌انگیز 10,500 دور در دقیقه به دست می‌آید و بعد از آن قادر است تا 11,100 دور در دقیقه نیز دور بگیرد. این اعداد و ارقام برای یک پیشرانه تنفس طبیعی که برای اتومبیلی با مجوز تردد شهر و مطابق با استانداردهای آلایندگی کاملا بی‌سابقه هستند. حداکثر گشتاور این پیشرانه 740 نیوتن‌متر در 7,000 دور است. این اعداد به طور خالص توسط پیشرانه مورد بحث تولید می‌شوند و قدرت بیشتری که توسط سامانه هیبریدی به این اتومبیل افزوده خواهد شد در ادامه پیشرفت پروژه و بعدا اعلام خواهد شد.

تخصص و تجربه کازورث  در فرمولا 1 در پایین نگه‌داشتن وزن پیشرانه آستون مارتین والکری به کار گرفته شده است و در این زمینه نیز به استانداردهای تازه‌ای دست یافتند. تنش‌های فراوانی پیشرانه تحت آن‌ها قرار دارد و از طرفی سطح فناوری به کار رفته در سیستم احتراق آن باعث می‌شوند تا پایین نگه داشتن وزن آن به چالشی جدی بدل شود به ویژه که در این پروژه از استفاده از سوپر آلیاژها صرف نظر شده است چرا که این مواد بسیار جدید بوده و مشخصات آن‌ها در گذر زمان هنوز اثبات نشده است.

به غیر از قطعات ریخته‌گری شده اصلی مانند بدنه موتور، سرسیلندر، محفظه روغن و در سوپاپ اغلب قطعات و تجهیزات داخل پیشرانه با تراشکاری متریال جامد ساخته شده‌اند. شاتون‌ها و پیستون‌های در سطح فرمولا 1 از این جمله‌ ‌اند. این روش نه تنها اجازه استفاده از مواد را در شرایط ایده‎‌آل می‌دهد، بلکه فرآیند ماشین‌کاری بسیار دقیق و ریز به معنای هماهنگی و دقت بیشتر، جرم کمتر قطعات و استحکام بیشتر آن‌ها است. نتیجه توسعه یک پیشرانه با چنین فرآیندی وزن 206 کیلوگرمی آن است.

یکی از بهترین نمونه‌های بهینه‌سازی در تولید این پیشرانه میل‌لنگ آن است که از با فرآیندی دقیق از دل یک قطعه فلز با تراشکاری خارج شده است. در مرحله اول قطعه فولادی با قطر 170 میلی‌متر و طول 775 میلی‌متر را پس از زنگ زدایی تحت عملیات حرارتی قرار گرفته است. پس از هر مرحله تراش و ماشین کاری تحت عملیات حرارتی قرار گرفته و در با دقت بسیار بالا پرداخت شده است. 80 درصد از قطعه فولادی اولیه تراشیده شده و میل‌لنگ این پیشرانه به دست آمده است و نتیجه آن است که این نمونه از میل‌لنگی که در آستون مارتین One-77 به کار رفته 50 درصد سبک‌تر است.