شاید نام «هون سن» خیلی برای شما آشنا نباشد، اما بی تردید خبری که در مورد او منتشر شده را شنیده‌اید. هون سن، نخست وزیر کامبوج، چندی پیش به صورت رسمی سن خود را 20 سال کم کرد تا تاریخ مرگ خود را به تعویق بیاندازد. هرچند این بهانه ساده لوحانه به عنوان دلیل این تغییر تاریخ تولد عنوان شده، اما کمتر کسی است که نداند او برای دور زدن قانون و ماندن بیشتر در قدرت دست به چنین کاری زده است. پدیده‌ای که مشابه آن را این روزها به وفور در صنعت خودروی ایران می‌بینیم و ما نام «هون سنیسم» را برای آن انتخاب کرده‌ایم.

جدیدترین دستاوردی که در خودروسازی ایران از این پدیده پیروی می‌کند، زامیاد کارون است که روز گذشته توسط منوچهر منطقی معاون وزیر صمت و محمدعلی تیموری مدیرعامل گروه خودروسازی سایپا رونمایی شد. صرف نظر از این که زامیاد کارون پیش از رونمایی روز گذشته در دو نمایشگاه سنندج و شیراز به نمایش گذاشته شده است، ایرادهای فراوانی به این محصول وارد است.

زامیاد کارون در حقیقت نسخه دو کابین زامیاد پادراپلاس است. خودرویی که تلفیقی است از یک بدنه قدیمی که با یک پلتفرم و پیشرانه قدیمی‌تر هماهنگ شده است. به همین جهت است که آن را پیرو پدیده هون سن می‌دانیم. زامیاد سال 1362 تولید وانت نیسان جونیور، محصول سال 1970 نیسان را آغاز کرد. حالا با استفاده از شاسی، موتور و گیربکس این خودرو و اتاق به نسبت جدیدی که از فودی (Foday) چین خریده است، پادرا پلاس و کارون را تولید می‌کند. نکته جالب در مورد فودی F16 که بدنه آن با شاسی قدیمی زامیاد هماهنگ شده تا تکنولوژی 50 سال نیسان کماکان در چرخه تولید باقی بماند، تاریخ آن است.

فودی چین در آغاز فعالیت خود، قالب‌های بدنه محصولات قدیمی ایسوزو را خریداری کرد تا بر پایه آن بتواند خودرو تولید کند. بدنه‌ای که امروز در فودی با نام F16 و در زامیاد با نام‌های پادرا پلاس و کارون تولید می‌شود، متعلق به ایسوزو TF است که نخستین بار در سال 1988 میلادی یعنی 34 پیش به بازار معرفی شد و برای مدت طولانی تحت عنوان‌های گوناگون تولید شد. کافی است به تصویر نمای کناری کارون و ایسوزو TF نگاه کنید تا متوجه شوید از اتاقی مشترک استفاده می‌کنند.

اگرچه اتاق سی و چند ساله کارون و پادرا پلاس، تنها مزیت این دو محصول نسبت به زامیاد 24 (نیسان آبی) به شمار می‌رود، چرا که دست کم از نظر ارگونومی وضعیت بهتری را برای راننده و سرنشین فراهم می‌کند. با این حال در بخش قوای محرکه این خودروها حرفی برای گفتن ندارند. موتور 2.4 لیتری این خودرو که از سال 1369 برای این خودرو استفاده می‌شود، با کم‌ترین به روزرسانی همچنان در حال تولید است و تنها 94 اسب‌ بخار قدرت تولید می‌کند و گشتاور تولیدی آن تنهای 187 نیوتن‌متر است. برای این که به خوبی متوجه بازدهی پایین این پیشرانه شوید، کافی است بدانید یک پیشرانه 2.4 لیتری تنفس طبیعی با تکنولوژی نه چندان به روز، حدود 140 اسب بخار قدرت و 220 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند و در صورتی به توربو و سیستم پاشش مستقیم سوخت مجهز شود، این اعداد به سادگی دوبرابر می‌شوند.

در هر حال زامیاد تصمیم دارد کارون را با همین موتور کم بازده تولید کند که در ترکیب با یک جعبه دنده 5 سرعته دستی نیروی آن به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود و در هر صد کیلومتر مصرفی بیش از 11 لیتر را ارائه می‌دهد. پیشرانه‌ای که معلوم نیست چه‌طور توانسته استانداردهای آلایندگی جدید را پاس کند و در چرخه تولید باقی بماند. هر چند این ماجرا تنها به زامیاد مربوط نمی‌شود و این روزها به بهانه استاندارد نبودن شاهد از رده خارج شدن خودروهایی هستیم که فیس‌لیفت آن‌ها با همان قوای محرکه و همان سطح از ایمنی در حال تولید است. اتفاقی که هر چند جنبه‌های مثبتی نیز به همراه دارد، اما بیشتر به یک نمایش شبیه است تا هر چیز دیگر.