دومین برنامه 5 ساله فیات‌کرایسلر را یادتان می‌آید که در آن، برای مدل‌های سال 2014 – 2018 برنامه‌ریزی شده بود؟ در آن زمان، اوضاع کرایسلر 300 ناامیدکننده به نظر می‌رسید و قرار بود که یک سدان دیفرانسیل‌جلو با پلتفرم مینی‌ون پاسیفیکا جایگزین آن شود. یک کراس‌اوور جدید سایزمتوسط 3 ردیف هم در برنامه‌های FCA جای داشت. آینده دوج روشن‌تر به نظر می‌رسید و قرار بود که چارجر و چلنجر با یک سایز کوچک شدن و استفاده از پلتفرم دیفرانسیل عقب آلفارومئو جیورجیو، مدل‌های پرفروش‌تری شوند. البته در ادامه بر همگان روشن شد این برنامه که توسط سرجیو مارکیونه فقید نوشته شده بود، در واقع جاه‌طلبی‌های بزرگ گروه فیات‌کرایسلر را نشان می‌داد و بخش زیادی از آن به مرحله اجرا نرسید. مدل‌های زیادی شامل تغییرات گسترده و کم‌هزینه‌تر شدند و تولید بخش دیگری از محصولات نیز به طور کلی متوقف شد.

پلتفرم جیورجیو نیز بسیار پرهزینه‌تر از چیزی که در ابتدا تصور می‌شد، در حال پیگیری بود و با این وجود، تاخیرهای زیادی برای رونمایی نهایی از این پلتفرم ایجاد شد. در ژوئن گذشته و چند هفته پیش از مرگ ناگهانیش، مارکیونه سومین برنامه بلندمدت و 5 ساله برای فیات‌کرایسلر را در ایتالیا معرفی کرد و برای آخرین بار، در یک مراسم عمومی در برابر خبرنگاران حاضر شد. وقتی از او درباره استفاده از پلتفرم جیورجیو برای دوج چارجر و چلنجر سوال پرسیدند، او گفت: «من متقاعد شدم که لازم نیست آرزوهایمان برای این دو مدل، به اندازه جیورجیو بزرگ باشد.» او اضافه کرد که خصوصیت‌های اروپایی جیورجیو، به درد ویژگی‌های خودروهای عضلانی آمریکایی نمی‌خورد و در عوض، چارجر و چلنجر بعدی از نسخه ارتقایافته و متحول‌شده پلتفرم فعلی خودشان بهره خواهند برد.

استیو بیهام، مدیر برندهای زیرگروه فیات‌کرایسلر نیز اخیرا درباره برنامه‌های این گروه برای برندهای خودروهای سواری خود که شامل فیات، کرایسلر، SRT و دوج می‌شود، صحبت کرده بود. او مسئول زیرگروه‌های مذکور است و مدیریت محصولاتی مثل فیات 500X، دوج دورانگو و مینی‌ون‌های کرایسلر پاسیفیکا را بر عهده دارد. او گفته است: «نمی‌توانم این موضوع را نادیده بگیرم که تمایل صنعت خودروسازی به خودروهای سواری سنتی کم‌تر شده است. فکر می‌کنم که شرکت ما، این موضوع را زودتر از دیگران هم متوجه شد و به همین خاطرات، تغییرات و تصمیماتی اتخاذ کردیم که بتوانیم با این مسئله کنار بیایم. ما تصمیم گرفتیم که وقتی این اتفاق رخ می‌دهد، وظیفه ما این است که از خود بپرسیم تفاوت ما با دیگر برندهایی که قصد دارند به تولید خودروهای سواری سنتی ادامه دهند، چیست؟»
دوج چارجر در سگمنت خودروهای فول‌سایز گنجانده می‌شود، اما به عقیده بیهام، این خودرو در اصل یک اتومبیل عضلانی 4 در است که شانس خودش را در این سگمنت امتحان می‌کند. بیهام می‌گوید که هدف نهایی گروه فیات‌کرایسلر، متفاوت بودن محصولات این برند از خودروهای رقیب است. همین استراتژی، عنصر نهایی تعیین‌کننده در ساخت و عرضه نسخه‌های مختلف و مخصوص چارجر و چلنجر بوده است.

چنین خودروهای دیفرانسیل‌عقبی از لحاظ مصرف سوخت نیز در وضعیت خوبی قرار دارند. نسخه‌های V6 دیفرانسیل‌عقب دوج چارجر و کرایسلر 300، به ترتیب 12.3 (شهر) و 7.8 (بزرگراه) لیتر در هر 100 کیلومتر نیاز دارند. اگرچه مدلی مثل تویوتا آوالون جدید غیرهیبریدی که یک خودروی دیفرانسیل‌جلو V6 است با مصرف سوخت متوسط 10.6 (شهر) و 7.5 (بزرگراه) لیتر در هر 100 کیلومتر بهینه‌تر است، اما فیات‌کرایسلر می‌تواند با استفاده از سیستم 48 وولتی الکتریکی که همین الان هم در مدل‌هایی مثل رم 1500 و جیپ رنگلر وجود دارد، در آینده با این خودروها نیز رقابت کند. مصرف سوخت متوسط دوج چلنجر V6 اتوماتیک نیز توانایی رقابت با امثال فورد موستانگ و چوی کامارو را در این زمینه دارد. اگرچه خیلی از طرفداران چلنجر و چارجر، دوست دارند که پیشرانه‌های همی V8 را برای مدل خود انتخاب کنند، اما V6های اتوماتیک بیشترین حجم تولید این محصول را تشکیل می‌دهند و همین مدل‌ها هستند که در ارقام نهایی محصولات گروه فیات‌کرایسلر از لحاظ مصرف سوخت متوسط، توانایی تغییر ایجاد و بهبود را دارند.

آینده مبهم قدیمی‌ترین سگمنت
آیا پلتفرم دیفرانسیل عقب چارجر و چلنجر توانایی بقا در چند سال آینده را دارند؟ پاسخ بیهام بسیار عجیب است: «بگذارید اینطوری بگویم که این مدل‌ها با گذشت زمان، بهتر می‌شوند.» در حال حاضر و اگر بخواهیم خودروهای فروخته‌شده به نیروی پلیس آمریکا را هم حساب کنیم، دوج چارجر در سگمنت خودروهای فول‌سایز پرفروش‌ترین است و دومین سدان پرفروش بعد از آن، چوی ایمپالا است که تولید آن متوقف شده است. دوج سال گذشته 80.226 چارجر فروخت و اگرچه این رقم نسبت به سال 2017 کاهش 9.2 درصدی را نشان می‌دهد، اما فروش ایمپالا بسیار بیشتر، یعنی 25.5 درصد سقوط کرد و به عدد 56.556 دستگاه رسید. کرایسلر 300 که رتبه سوم را در اختیار خود دارد، با رشد 9.1 درصدی، موفق به فروش 46.593 دستگاه شده است. فروش دوج و کرایسلر را با هم ترکیب کنیم، به عدد قابل‌قبول و موفقیت‌آمیز 126.819 دستگاه می‌رسیم. آیا دوج می‌تواند پس از توقف تولید کرایسلر 300 دیفرانسیل‌عقب، همین مقدار چارجر بفروشد؟ بیهام می‌گوید: «مدل 300 از لحاظ فروش، وضعیت فوق‌العاده‌ای دارد. ما از جایگاه آن راضی هستیم. این خودروی ارزشمندی است.» پس چرا چنین مدلی باید متوقف شود؟ «ما به صورت رسمی اعلام نکرده‌ایم که می‌خواهیم آن را متوقف کنیم. یعنی، گفته‌ایم که فروش آن تا پایان امسال ادامه دارد.»

شاید سگمنت سدان فول‌سایز با کوچک شدن مدل‌هایی مثل بیوک لا‌کراس و ایمپالا و همچنین حذف کامل فورد تائوروس، در حال از دست دادن اهمیت سابق خودش باشد، اما هنوز به طور کامل ناپدید نشده و به حیات خود ادامه می‌دهد! اگر کرایسلر 300 تا بعد از مدل 2019 هم به بقای خود ادامه دهد، به همان اندازه خودروی دیفرانسیل‌عقب در این سگمنت وجود خواهد داشت که مدل‌های دیفرانسیل‌جلو وجود دارد و این می‌تواند نشانه موفقیت‌آمیزی برای محصولات فیات‌کرایسلر باشد. البته که در این آمارگیری، مدل‌های دیفرانسیل‌عقب بسیار لوکسی مانند کادیلاک، مرسدس‌بنز، لکسوس و جنسیس را نباید حساب کنیم.
البته که خودروهای دیفرانسیل‌جلو هم توانایی‌های داینامیک خوبی دارند، اما وقتی صحبت از خودروهای بزرگ با ابعاد بزرگ می‌شود، سیستم دیفرانسیل‌عقب نه فقط از لحاظ طراحی آزادی بیشتری در اختیار طراحان قرار می‌دهد، بلکه فرمان‌پذیری و تعادل کلی بهتری دارد. حتی شاسی‌بلندهای بزرگ و با ارتقاع زیاد هم می‌توانند از پلتفرم‌های بر اساس دیفرانسیل‌عقب بهره زیادی ببرند. این تجربه‌ای است که فورد از طریق اکسپلورر جدید و لینکلن آویاتور خود به دست آورده است.

فیات‌کرایسلر می‌داند که اگرچه سهم فروش خودروهای سواری با مفهوم سنتی آن در حال کم شدن در بازار است، اما با کنار رفتن و منصرف شدن دیگر رقبا، همچنان سهم بیشتری از این بازار هر چند کوچک را تصاحب خواهد کرد.آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که اگر می‌خواهند به ساخت خودروهای سدان ادامه دهند، باید آن‌ها را مطابق با سلیقه علاقه‌مندان قدیمی‌تر و پرفورمنس‌محور این سگمنت بسازند: خودروهایی بزرگ، با ارتفاع کم، نوآورانه و البته دیفرانسیل‌عقب. با تمام این شرایط، مدیران FCA می‌‌دانند که همچنان بخش وسیعی از مشتریان بازار خودرو به سراغ شاسی‌بلندها و کراس‌اوورها می‌روند، اما نباید تمرکزشان را به طور کلی از روی خودروهای سنتی حذف کنند. این استراتژی‌ای است که ظاهرا برای فیات‌کرایسلر جواب داده و حداقل تا آینده‌ای نزدیک، آن‌ها قصد دست کشیدن از این بخش بازار را ندارند.