فورد فیوژن اتومبیل معرکه‌ای است. این اتومبیل که برای اولین بار در سال 2005 تولید شد، سدان متوسط خوش‌ استیلی است که در بازه قیمتی هوندا سیویک یا تویوتا کمری قرار دارد. موسسه IIHS آمریکا این اتومبیل را یکی از ایمن‌ترین اتومبیل‌های تست شده خود در سال 2017 معرفی کرده است. فورد فیوژن همچنین مصرف سوخت مناسبی دارد. وب‌سایت ادموند که اتومبیل‌های گوناگونی را مورد بررسی قرار داده و به آن‌ها امتیاز می‌دهد، نمرات بالایی را برای فورد فیوژن در نظر گرفته و اتاق راحت، فناوری‌های کاربرپسند و دینامیک رانندگی عالی مدل 2018 این اتومبیل را ستایش می‌کند.

در سال 2013 و 2014 که قیمت نفت به بالای 100 دلار به ازای هر بشکه رسیده بود فورد به ترتیب 297,000 و 307,000 دستگاه از این اتومبیل را به فروش رساند. اگر چه قیمت نفت در سال 2015 به شدت کاهش یافته بود، اما فورد همچنان در این سال موفق به فروش 300,000 دستگاه فیوژن شد. سال گذشته این روند متوقف شد و ماجرای متفاوتی برای فروش این اتومبیل رقم خورد و میزان فروش آن با حدود 100,000 واحد کاهش مواجه شد. اگر امسال فروش فورد فیوژن به همین شیوه ادامه پیدا کند تا پایان 2018 بیش از 180,000 دستگاه از آن به فروش نخواهد رسید.
با توجه به خبرهایی که اخیرا در باب خروج جنرال‌موتورز و فورد از بازار اتومبیل‌های سدان برای تمرکز بر بازار پرسود تراک‌ها و شاسی‌بلند‌ها به گوش می‌رسد، ما را به تعجب وا می‌دارد که چگونه همه چیز برای خودروسازان آمریکا چنین خراب شد؟ پاسخ این خواهد بود: بسیار بد.

فورد فیوژن نقطه قوت این شرکت در گستره محصولات سدانش محسوب شود و بعد از آن محصول موفق دیگر این شرکت فوکوس است که فروش آن از 235,000 دستگاه سال 2013 تخمین زده می‌شود به 115,000 دستگاه در سال 2018 برسد.

در جنرال‌موتورز اوضاع تقریبا به همین میزان خراب است. شورولت کروز در کارخانه اوهایو این شرکت تولید می‌شود که به زودی قرار است برای رنجش دونالد ترامپ تعطیل شود. بیشترین فروش شورولت کروز مربووط به سال 2014 است که به میزان 273,000 دستگاه رسید و به نظر می‌رسد فروش آن برای 2018 به 145,000 دستگاه محدود شود. شورولت ایمپالا نیز که در 2007 موفق به فروش 300,000 دستگاه شده بود سال گذشته با میزان فروشی کم‌تر از 76,000 دستگاه مواجه شد.

اغلب تحلیل‌ها پیرامون خروج فورد و جنرال‌موتورز از بازار اتومبیل‌های سدان دلیل آن را گرایش مشتریان به سمت اتومبیل‌های شاسی‌بلند و پیکاپ‌ها دانسته‌اند و بیان‌ می‌کنند که اتومبیل‌های سدان سهم فروش خود را به سگمنت‌های دیگر اتومبیل در سال‌های اخیر باخته‌اند. بدون شک این ارزیابی صحیح است. از 20 اتومبیل پرفروش در بازار آمریکا که تا کنون در سال 2018 به فروش رسیده‌اند، 14 مورد پیکاپ تراک و یا SUVها هستند. بر اساس گزارشی از وال‌استریت ژورنال اتومبیل‌های سدان تا 5 سال‌ پیش نیمی از سهم بازار اتومبیل را در آمریکا در دست داشتند، اما امروزه این میزان به یک سوم کاهش پیدا کرده است.

باید در نظر داشت که این موضوع به معنای آن نیست که دیگر هیچ کس به سراغ خرید اتومبیل‌های سدان نمی‌رود. فروش تویوتا کرولا و تویوتا کمری در سال 2017 در مجموع به 700,000 دستگاه رسید. ماجرا برای هوندا سیویک و آکورد نیز به همین ترتیب پیش رفته است. در مرتبه بعدی نیسان آلتیما و سنترا به حدود 475,000 دستگاه فروش رسیدند. اگر نگاهی به پیشینه فروش سدان‌های ژاپنی در بازار آمریکا داشته باشیم، شاهد کاهش اندکی در آن خواهیم بود، اما نه به اندازه افت‌های سنگینی که شرکت‌های آمریکایی را از پا درآورده است. این در حالی است که اتومبیل‌هایی مانند فورد فیوژن، به اندازه هر سدان ژاپنی هم خوب و قابل اعتماد هستند. 

چرا فروش سدان‌های آمریکایی افت کرد؟

در سال‌های ابتدایی دهه 1970 میلادی زمانی که انجمن کشورهای عرب صادر کننده نفت  که به اختصار OAPEC خوانده می‌شود، تحریم‌های نفتی خود را در پی جنگی که بین آن‌ها و اسرائیل درگرفته بود اعمال کردند و یکی از بحران‌های نفتی مشهور تاریخ شکل گرفت. در پایان این قائله قیمت هر بشکه نفت از 3 دلار به 12 دلار افزایش یافته بود. بنابراین بحران نفتی 1973 بود که توجه آمریکایی‌ها را برای اولین بار به مصرف بهینه سوخت معطوف کرد. در این میان زمانی که شرکت‌های آمریکایی به دست و پا افتاده بودند و در این شرایط کاری ازشان برنمی‌آمد هوندا و تویوتا در موقعیت بسیار مناسبی قرار داشتند. به عنوان مثال در آن زمان هوندا سیویک مصرف سوختی برابر با 6.03 لیتر در صد کیلومتر داشت که در مقابل اتومبیل‌های آمریکایی عدد بسیار کمی محسوب می‌شد. شرکت‌های خودروسازی آمریکایی هرگز رقبای جدید خود را جدی نگرفته بودند و نوبت آن فرا رسیده بود که هزینه دست کم گرفتن آن‌ها را بپردازند.

زمانی که آمریکایی‌ها به خاطر مصرف سوخت بهینه شروع به استفاده از محصولات هوندا و تویوتا کردند متوجه نکات تازه‌ای در مورد اتومبیل‌های ژاپنی شدند: دوام بالا، اعتمادپذیری بالا و حتی در برخی موارد رانندگی جالب! بروک ییتس ژورنالیست مشهور آمریکایی در مجله کار اند درایور اعلام کرد که او یک هوندا آکورد دارد. بروک اینچنین نوشته بود: "جمعیت وسیعی از مشتریان وجود دارند که به دنبال اتومبیلی هستند که فرم و عملکرد را به خوبی با هم ادغام کرده باشد، ماشینی که کار می‌کند." وی همچنین خطاب به پاول اینگرسیا می‌نویسد: "این نمونه‌ی خودروییِ سفر نیکسون به چین (سفری که ایجاد روابط گسترده بین دو کشور را در آن‌ سال‌ها ممکن ساخت) بود."

هم‌زمان خودروسازان آمریکایی در حال تلاش و رقابت بودند تا با سدان‌های کوچک و بهینه بازار خود را حفظ کنند، اما محصولات بهینه آن‌ها اغلب کیفیت مطلوب را نداشتند، طراحی ضعیفی داشته و فناوری‌های ناکارآمدی در آن‌ها به کار گرفته شده بود. در این دوران بود که اتومبیل‌های آمریکایی به عنوان محصولات پایین رتبه نسبت به نمونه‌های ژاپنی مذمت می‌شدند.

امروزه سدان‌های آمریکایی پیشرفت بسیاری کرده‌اند. وب‌سایت ادمومندز در توصیف شورولت کروز می‌نویسد: "ترکیبی جذاب از ایمنی و فناوری" همچنین می‌افزاید: "کیفیت سواری اسپرت و راحت." این وب‌سایت شورولت ایمپالا با این عبارات توصیف می‌کند: "کیفیت سواری نرم، فضای داخلی وسیع و قدرت قابل توجه." با این حال بنظر می‌رسد که این نقدهای مثبت اهمییتی نداشته باشند. بیشتر نقد و بررسی‌ها هنوز اتومبیل‌های ژاپنی مانند هوندا آکورد و تویوتا کمری را اندکی بالاتر و بهتر از سدان‌های آمریکایی می‌دانند. سه خودروساز بزرگ دیترویتی موفق نشده‌اند که منتقدان یا از آن‌ها مهم‌تر مشتریان را قانع کنند که محصولات آن‌ها به خوبی رقبای ژاپنی خود هستند. به بیان دیگر آمریکایی‌ها قادر نبوده‌اند که شهرتی که از خود در دهه 1970 از دست داده‌‌اند را باز پس گیرند.

نکته دیگر آن که بیشتر سدان‌ها در شهرهای بزرگی فروخته می‌شوند که پیکا‌پ‌ها در آن‌ها طرفداران زیادی ندارند و انتظار می‌رود بیشتر مشتریان به ادامه خریدن محصولات ژاپنی تمایل دارند که سال‌‌ها از آن‌ها استفاده کرده‌اند تا آن‌که به سمت محصولات آمریکایی تغییر مسیر دهند. البته موضوع ملی‌گرایی چندان برای آمریکایی‌ها مطرح نیست زیرا بیشتر اتومبیل‌های ژاپنی که در آمریکا به فروش می‌رسند در خاک آمریکای شمالی تولید شد‌ه‌اند.

حال خودروسازان آمریکایی می‌گویند که به سوی سودی که از پیکاپ‌ها و SUVها حساب کرده‌اند می‌روند هم‌چنان‌که به سمت اتومبیل‌های بدون راننده و تمام‌الکتریکی می‌روند. آن‌ها امیدوارند که این جابه‌جایی‌ها به سرعت صورت بگیرد. نکته‌ای که باید در نظر داشت آن است که وقتی که سه خودروی پرفروش‌ در بازار آمریکا سه نمونه از پیکاپ‌های آمریکایی هستند، چهارمین اتومبیل پرفروش نیسان روگ است که فروش آن از 18,000 دستگاه در سال 2007 به 403,000 دستگاه در سال گذشته رسیده است. پنجمین پرفروش این بازار تویوتا راو4 است و پس از آن هوندا CR-V در رتبه ششم قرار دارد.
پرفروش‌ترین SUV آمریکایی کدام است؟ شورولت اکوینوکس که سال گذشته 290,000 دستگاه از آن به فروش رفت، یعنی 100,000 دستگاه کم‌تر از تویوتا کمری.