رنو، آسترال را به جای Kadjar معرفی کرده که یک کراس اوور هیبریدی است و از تریم اسپرت آلپاین استفاده می‌کند که انتظار می‌رود در دیگر محصولات رنو نیز به کار رود. آسترال سومین محصول رنو برای به‌دست آوردن بازار C سگمنت است، این شرکت برای کنار زدن رقبا، پیش از این نیز مگان E-Tech الکتریکی و آرکانا را در این بخش از بازار معرفی کرده بود. رنو آسترال با توجه به پیشرانه‌های هیبریدی که در آن به کار گرفته شده، شباهت بیشتری به آرکانا دارد تا مگان و برای این مدل جدید نسخه تمام الکتریکی عرضه نشده است. رنو آسترال دو ردیفه بوده و روی پلت‌فرم CMF-CD نسل سوم اتحاد رنو – نیسان بنا شده است.

نمای اصلی رنو آسترال از زبان طراحی جدید مدرن رنو بهره برده و چراغ‌های جلوی آن فرم بهینه شده C شکل دارد که پیش از این روی تالیسمان و کولئوس نیز استفاده شده بود. جلوپنجره رنو آسترال در هماهنگی خاصی با چراغ‌های آن طراحی شده و بدنه عضلانی و خطوط خاص آن، رنو آسترال را جوان‌پسندتر کرده است.

در فضای داخلی رنو آسترال از دو نمایشگر استفاده شده است. یکی به عنوان صفحه کیلومتر که 9.3 اینچی است و دیگیر نمایشگر اطلاعات و سرگرمی است که به صورت عمودی روی کنسول مرکزی نصب شده و اندازه آن 12.3 اینچ است، سیستم اطلاعات و سرگرمی کراس اوور جدید رنو، از سیستم صوتی Harman Kardon های‌فای بهره می‌برد. رنو کنسول مرکزی آسترال را به شکل خاصی طراحی کرده که راننده را از سرنشین جدا می‌کند و در آن خبری از دسته دنده نیست. یکی از دلایل استفاده از این سبک کنسول، ایجاد فضای بیشتر برای آسان‌تر کردن استفاده از نمایشگر لمسی بوده که کنترل همه عملکردهای اصلی اتومبیل در آن جای داده شده است.

نسخه آلپاین رنو آسترال دارای رنگ خاکستری با پوشش مات و رینگ‌های آلیاژی سیاه رنگ 20 اینچی است. تودوزی آن با دوخت آبی رنگ هماهنگ شده و حس اسپرت‌بودن بیشتری به اتومبیل می‌دهد. تجربه رانندگی با رنو آسترال تا حدی تلاش می‌کند حس رانندگی A110 را تداعی کند. تریم اسپرت آلپاین، به نوعی معادل تریم‌های AMG-Line در مرسدس بنز و R-Line در فولکس‌واگن است و هیچ چیز اضافه‌تری از نظر فنی ندارد. در حالی که نسخه‌های پایه رنو آسترال تنها در چرخ‌های جلو فرمان می‌پذیرد و تعلیق عقب آن‌ها ساده‌تر است، نسخه‌های مجهزتر این اتومبیل چهارچرخ فرمان بوده و از تعلیق چند اتصالی در عقب بهره می‌برد. این باعث می‌شود رنو آسترال بتواند در  10.1 متر دور بزند.

برای رنو آسترال سه پیشرانه در نظر گرفته شده‌است که هیچ کدام بیشتر از 200 اسب‌بخار قدرت ندارند. پیشرانه پایه هیبریدی این اتومبیل از یک پیشرانه بنزینی 1.3 لیتری چهارسیلندر متصل به باتری لیتیوم یونی 12 ولتی تشکیل شده است. این پیشرانه در صورت سفارش با جعبه دنده دستی قدرت 138 اسب‌بخار قدرت داشته یا در صورت انتخاب جعبه دنده اتوماتیک 158 اسب‌بخار را ارائه می‌کند. در نسخه بالاتر یک پیشرانه 1.2 لیتری بنزینی داریم که به همراه پیشرانه برقی (با باتری ۴۸ ولت لیتیوم یونی) خروجی ۱۲۸ اسب بخاری را ثبت می‌کند و از نظر آلایندگی از پیشرانه موتور قبلی پاک‌تر است.

اما قوی‌ترین و پاک‌ترین پیشرانه رنو آسترال، پیشرانه E-Tech است که 1.2 لیتر ظرفیت داشته و وظیفه شارژ باتری پیشرانه برقی را دارد. این پیشرانه که به عنوان ژنراتور، باتری اتومبیل را شارژ می‌کند و پیشرانه برقی قدرت نهایی را به چرخ‌ها می‌رساند، با دو قدرت 158 و 200 اسب‌بخار ارائه می‌شود. رنو آسترال E-Tech نسبت به دیگر نسخه‌ها 40 درصد سوخت کمتری مصرف می‌کند.

نقطه ضعف بزرگ برای نسخه هیبریدی رنو آسترال با توجه به هزینه اضافی که برای خریداران دارد، فضای صندوق بار است. نسخه پایه این اتومبیل 500 لیتر فضای بار در اختیار مصرف کننده قرار می‌دهد این در حالی است که نسخه هیبریدی کامل رنو آسترال 430 لیتر فضای بار دارد. از نظر ابعاد و اندازه رنو آسترال 4.5 متر طول، 1.83 متر عرض و ارتفاع آن 1.62 متر است، فاصله دو محور آن نیز 2.67 متر است و انتظار می‌رود در پایان سال 2022 به بازار اروپا عرضه شده و قیمت نسخه‌های مختلف آن نزدیک به زمان فروش مشخص شود.