سال ۲۰۲۴ از راه رسید و این به معنای اضافه شدن یک سال دیگر به عمر خودروهای موجود در بازار است. برندهای بسیاری هستند که با وجود به‌روزرسانی یا معرفی فیس‌لیفت‌های مختلف برای محصولات خود، هنوز برخی از قدیمی‌ترین مدل‌های بازار را به فروش می‌رسانند. البته این الزما به معنای بد بودن این محصولات نیست اما بالاخره هنگام بررسی چنین خودروهایی باید عمر کلی آن‌ها را هم در نظر داشت. به همین خاطر، این بار سراغ ۱۰ تا از قدیمی‌ترین مدل‌های موجود در بازار که فروششان در سال ۲۰۲۴ نیز ادامه خواهد یافت رفته‌ایم. البته با پایان یافتن عمر و چرخه تولید بسیاری از خودروها در پایان سال ۲۰۲۳، مدل‌های موجود در این فهرست نیز ممکن است در آینده‌ای نزدیک به تاریخ بپیوندند و جای خود را به محصولات جدیدتری برای سال ۲۰۲۵ بدهند.

۱۰. جگوار F-Type (۲۰۱۴)

به عنوان جدیدترین خودروی فهرست قدیمی‌ترین‌های بازار، جگوار F-Type توانسته است به لطف مجموعه متنوعی از نسخه‌ها و به‌روزرسانی‌های مختلف، عمر مفید و محترمی داشته باشد. فیس‌لیفت جدیدی هم قرار است برای این مدل عرضه شود. این خودرو همانند روز اولی که در دهه گذشته معرفی شد، زیبا و اسپرت است و توانسته جذابیت خود را حفظ کند، اما در هر صورت نمی‌توان زبان طراحی ۱۰ ساله آن را چندان مدرن و امروزی دانست. جگوار توانسته با معرفی آپشن‌های کم‌یابی مثل پیشرانه V8 با سیستم تعلیق دیفرانسیل‌جلو، برخی از انتقادها را خنثی کند.

با این حال، باید به این نکته نیز توجه کرد که JLR برند کوچک‌تری در مقایسه با پورشه یا مرسدس است و F-Type از لحاظ ارائه استانداردهای جدید فناوری و ویژگی‌های لوکس، نمی‌تواند به بزرگان رقیب خود نزدیک شود. جگوار F-Type برای کسانی که به دنبال یک خودروی اسپرت متفاوت هستند، مناسب است اما همچنان نمی‌توان از کاستی‌های آن نیز چشم پوشاند. البته حداقل تفاوت این مدل با برخی از محصولات دیگر موجود در فهرست این است که زمانی که جگوار F-Type معرفی شد، ک پلتفرم کاملا جدید نیز برای آن استفاده شده بود.

۹. میتسوبیشی میراژ (۲۰۱۳)

ارزان‌ترین، سبک‌ترین و کم‌مصرف‌ترین خودروی غیرهایبریدی و غیرالکتریکی آمریکا میتسوبیشی میراژ است که با زمان آغاز به تولید در سال ۲۰۱۲ و عرضه در ۲۰۱۳، یکی از قدیمی‌ترین مدل‌های این بازار نیز محسوب می‌شود. میراژ نماینده بخشی از خودروهایی است که دیگر امروز اثری از آن‌ها در آمریکا یافت نمی‌شود: خودروهای زیر ۲۰ هزار دلار. معدود رقیب‌های این مدل نیز همگی وضع بهتری نسبت به میراژ دارند. از کیفیت سواری گرفته تا عملکرد و لذت رانندگی و مواد مرغوب استفاده‌شده در آن‌ها. در واقع، تنها دلایلی که ممکن است یک نفر سراغ میراژ برود، قیمت ۱۶ هزار و ۶۹۵ دلاری یا مصرف متوسط سوخت ۶ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر آن است.

به‌روزرسانی‌هایی که برای میتسوبیشی میراژ در طول دهه گذشته انجام شده نیز چندان عمیق و تاثیرگذار نبوده‌اند. عمده تغییرات مربوط به ظاهر خودرو بوده و عملکرد و مشخصات فنی آن تغییر چندانی نداشته‌اند. میراژ صرفا برای کسانی وجود دارد که به دنبال خرید یک خودروی جدید هستند و می‌خواهند کم‌ترین قیمت ممکن را پرداخت کنند. عرضه میتسوبیشی میراژ در ژاپن متوقف شده و این خودرو، احتمالا آخرین سال حضور خود در آمریکا را می‌گذراند.

۸. فیسکر کارما (۲۰۱۲)

به عنوان یک خودروی شیک و اسپرت ۴ در با ابعاد مدل‌های GT که ارتفاع کمی هم دارد،‌ فیسکر کارما توانسته ظاهر و عملکرد خود را به شکل قدرتمندانه‌ای بهبود بخشد. این خودرو که هم‌زمان با تسلا مدل S به بازار عرضه شد، هیچ‌وقت نتوانست موفقیتی همانند مدل تسلا داشته باشد چون پیشرانه هایبریدی آن چندان متفاوت و قدرتمند نبود و مشکلات تولیدی و کیفی متعددی هم بر سر راه فیسکر وجود داشت. از جمله این که خودرو چند باری بین کمپانی‌های مختلف دست به دست شد و با نام‌های متفاوتی مثل کارما GS-6 یا کارما Revero نیز عرضه شد.

با وجود عرضه به‌روزرسانی‌های متعدد، فیسکر کارما متاسفانه هیچ‌وقت نتوانست تاثیری که لایقش بود را در بازار بگذارد. بخشی از هویت و شخصیت خودرو نیز قربانی مدیریت اشتباه و مشکلات کمپانی‌های بالادستی خود شد. با وجود پیشرفت شدید خودروهای الکتریکی و سبقت گرفتن آن‌ها از فیسکر کارما، شاید بتوان گفت که اکنون زمان کنار گذاشتن این مدل برای همیشه رسیده است اما به نظر می‌رسد که کارما می‌خواهد آن را در قالب مدلی جدید با نام Gyesera احیا کند.

۷. تسلا مدل S (۲۰۱۲)

به عنوان یکی از قدیمی‌ترین مدل‌های بازار، تسلا مدل S همچنان بسیار جذاب است و ظاهر خوبی دارد. البته نمی‌توان این واقعیت را نادیده گرفت که خودرو در نهایت، عمری بیشتر از یک دهه داشته و به غیر از یک فیس‌لیفت بزرگ، توانایی رقابت با سایر مدل‌های الکتریکی امروز را مدیون به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری مختلفی است که در طول این یک دهه دریافت کرده است. این آپدیت‌ها انقدر مدام و منظم عرضه شده‌اند که مدل S اکنون شبیه به یک نسل کاملا جدید در مقایسه با خودرویی که در سال ۲۰۱۲ با آن آشنا شدیم به نظر می‌رسد. با این حال، پلتفرم اصلی خودرو همچنان بدون تغییر باقی مانده و این موضوع، ممکن است برای خریداران جدید به یک نقطه منفی تبدیل شود.

البته به غیر از پلتفرم، تسلا مدل S امروزی واقعا شباهتی با نسخه اولیه خود ندارد. نسخه Plaid این خودرو اکنون می‌تواند تا هزار اسب بخار تولید کند و مسافت قابل‌پیمایش آن به ۶۴۵ کیلومتر می‌رسد. این در حالی است که مدل S 60 که اولین نسخه خودرو محسوب می‌شود، توانایی تولید ۳۶۲ اسب بخار را داشت و می‌توانست مسافتی برابر با ۳۳۵ کیلومتر را طی کند. فعلا خبری از مدل جایگزین نیست چون تسلا در حال عملی کردن بعضی از وعده‌های تاریخ‌گذشته خود است اما اگر روزی نسل جدیدی از مدل S معرفی شود، می‌توان انتظار داشت که همانند نسل اول، شاهد متحول شدن بخش خودروهای الکتریکی باشیم.

۶. میتسوبیشی اوتلندر اسپرت (۲۰۱۱)

از زمان معرفی برای مدل سال ۲۰۱۱ تا به امروز،‌ تقریبا هیچ به‌روزرسانی بزرگی برای میتسوبیشی اوتلندر اسپرت معرفی نشده و اکنون هم دیگر دلیلی برای ادامه حیات آن وجود ندارد. حتی به‌روزرسانی بزرگ ۲۰۲۴ نیز عملا چیزی جز ارائه سیستم دیفرانسیل‌جلو به عنوان تجهیزات استاندارد ندارد. میتسوبیشی نیز متوجه دیر بودن این فیس‌لیفت شده چون قرار است بعد از سال ۲۰۲۴، تولید این مدل نیز متوقف شود. جایگزین آن در بازارهای خارجی نیز چیزی نخواهد بود جز نسخه ری‌برندشده‌ای از یکی از محصولات رنو.

میتسوبیشی اوتلندر اسپرت هم در طراحی خارجی و هم در فضای داخلی خود بسیار قدیمی و تاریخ‌گذشته به نظر می‌رسد. مواد ارزان و بی‌کیفیت استفاده‌شده در بخش‌های مختلف آن، یادآور این است که قیمت پایین خودرو بی‌دلیل نیست. با پیشرانه‌ای که نهایتا ۱۶۸ اسب بخار تولید می‌کند و سواری نه چندان راحت و بی‌کیفیت، اوتلندر اسپرت به خوبی نشان می‌دهد که کهنه‌کار بودن الزاما به معنای رقابتی بودن نیست.

۵. اینفینیتی QX80 (۲۰۱۱)

واقعا چند نفر ممکن است به این نتیجه برسند که خرید یک اینفینیتی QX80 در سال ۲۰۲۴، تصمیم منطقی و مناسبی است؟ البته که این شاسی‌بلند لوکس و مناسب آف‌رود، همچنان ظاهر قابل‌قبولی دارد و پیشرانه V8 آن هم ممکن است برای عده‌ای جذاب به نظر برسد اما از لحاظ تجهیزات ایمنی و رفاهی، تمام خودروهای هم‌سگمنت آن وضعیت بهتری دارند. شاید این استدلال را داشته باشید که خودرو در سال ۲۰۱۴ معرف شده اما خودرو در آن زمان صرفا به QX80 تغییر نام دارد. پیش از آن، این خودرو با نام QX56 و به عنوان مدل سال ۲۰۱۱ فروخته می‌شد. اولین معرفی رسمی آن هم به نمایشگاه نیویورک ۲۰۱۰ برمی‌گردد.

اینفینیتی QX80 از نبود ویژگی‌های مثل سان‌روف پانورامیک یا سیستم هدآپ دیسپلی رنج می‌برد که امروزه در اکثر شاسی‌بلند‌های لوکس یافت می‌شوند. فضای داخلی آن هم به اندازه رقبای هم‌سگمنت خود چندان جادار و مرغوب نیست. البته که بزرگ‌ترین ایراد این مدل، رقیب سازمانی آن یعنی نیسان آرمادا است. تقریبا تمام ویژگی‌هایی که در QX80 پیدا می‌شوند را می‌توان در آرمادا نیز پیدا کرد. منتهی با این تفاوت که قیمت نیسان آرمادا، ۲۰ هزار دلار کم‌تر است. خوشبختانه، اینفینیتی قصد دارد که نسل بعدی QX80 را بر اساس کانسپت شیک و جذاب QX80 Monograph معرفی کند و بالاخره آن را به جایگاه یک شاسی‌بلند فول‌سایز لوکس و باکیفیت که توانایی رقابت با بهترین‌های کلاس را دارد برساند.

۴. دوج دورانگو (۲۰۱۰)

آخرین محصول دوج که فروش آن همچنان در سال ۲۰۲۴ ادامه خواهد یافت، دورانگو است که برای چهاردهمین سال متوالی، در بازار حضور دارد و حقیقتا هم همانند روز اول، جذاب و باابهت به نظر می‌رسد. در واقع به‌روزرسانی‌های متعددی که برای خودرو در طول این سال‌ها عرضه شده، ظاهر آن حتی از روز اول هم زیباتر و هیجان‌انگیزتر است. کم‌تر برندی را می‌توان پیدا کرد که اندازه دوج بتواند بهترین عملکرد و چرخه عمر را از یک پلتفرم به دست بیاورد.

دورانگو نیز از این قاعده مستثنی نیست. به غیر از تغییرات مربوط به طراحی خارجی، فضای داخلی آن نیز دچار تغییر و تحولات بسیاری شده و اکنون،‌ از مواد باکیفیت‌تر و مرغوب‌تری بهره می‌برد. البته نقطه درخشش دورانگو، پیشرانه V6 آن است که توانایی تولید ۲۹۵ اسب بخار را دارد. نسخه قدرتمندتر V8 نیز می‌تواند ۳۶۰ اسب بخار تولید کند اما این نسخه در آینده‌ای نزدیک به تاریخ خواهد پیوست. ایراد دورانگو چیست؟ مصرف سوخت متوسط آن که در مقایسه با مدل‌های رقیب جوان‌تر، حقیقتا نگران‌کننده به نظر می‌رسد. با این حال، دوج دورانگو آخرین شاسی‌بلند سایز متوسط بازار با پیشرانه تنفس‌طبیعی آمریکایی است.

۳. تویوتا 4Runner (۲۰۰۹)

بالاخره به اولین تویوتای این فهرست رسیدیم. لیست‌های مشابه در سال‌های گذشته، پر از محصولات تویوتا بود اما با معرفی نسل‌های جدید مدل‌های تاکوما، سکویا و توندرا، متاسفانه (یا شاید هم برای گروهی خوشبختانه) 4Runner آخرین تویوتای کلاسیکی است که همچنان ایستاده و نماینده گروهی از شاسی‌بلندهای قدیمی است که دیگر اثری از آن‌ها در بازار امروز وجود ندارد. ظاهر خشن و آف‌رود آن ممکن است بتواند حتی امروز هم دل گروهی از مشتریان را به دست آورد اما این مدل نیز در نهایت بسیار قدیمی و تاریخ‌گذشته است.

قدرت ۲۷۰ اسب بخاری آن که توسط یک پیشرانه V6 پرمصرف تامین می‌شود،‌ چندان زیاد نیست و رانندگی با 4Runner در جاده‌های آسفالت کمی ناراحت‌کننده و پر تکان است. البته ویژگی‌های آف‌رود خودرو همچنان تحسین‌برانگیز است و با وجود تمامی ایرادها، می‌توان شخصیت و هویت مستقل آن را قابل‌احترام دانست. تویوتا 4Runner را می‌توان از دسته خودروهایی دانست که همه می‌دانیم زمان توقف تولید آن رسیده اما روزی که این اتفاق رخ دهد، کم‌تر کسی را می‌توان پیدا کرد که از خداحافظی با این مدل افسانه‌ای و دوست‌داشتنی خوشحال باشد.

۲. نیسان GT-R (۲۰۰۷)

بیاید با این حقیقت کنار بیاییم: نیسان GT-R واقعا قدیمی است. خودرویی که زمانی ظاهر خیره‌کننده داشت و می‌توانست مدل‌هایی که ده برابر خودش قیمت داشتند را شکست دهد، اکنون عمر آن به قدری ادامه یافته که دیگر هیچ نشانه‌ای از جلال و جبروت گذشته در آن یافت نمی‌شود. نیسان GT-R در واقع امروز به گروهی از خودروها تبدیل شده که زمانی قصد رقابت و نابودی آن‌ها را داشت. این یک ابرخودروی دیفرانسیل‌جلو بود که در سال ۲۰۰۷، با قیمت پایه ۶۹ هزار دلار عرضه می‌شد و اکنون، دو یا سه برابر آن قیمت دارد. آیا قدرتمندتر هم شده است؟ بله و عملکرد و شتاب آن نیز در مقایسه با نسخه اولیه، بسیار بهبود یافته است.

امروز، نسخه VR38DETT این خودرو ۶۰۰ اسب بخار تولید می‌کند و همچنان می‌تواند با بهترین‌های کلاس خود به رقابت بپردازد. حتی یک فیس‌لیفت ۲۰۲۴ هم برای آن معرفی شده که قطعا به جذب مشتریان امروزی کمک خواهد کرد اما در نهایت،‌ زیرساخت و سازه اصلی خودرو قدیمی و قدیمی‌تر می‌شود و هر چقدر هم که نیسان به‌روزرسانی‌های مختلفی برای آن عرضه کند، راهی برای انکار قدیمی بودن خودرو و البته قیمت نسبتا گران آن وجود ندارد.

۱. شورولت اکسپرس/ جی‌ام‌سی ساوانا (۱۹۹۵)

علاقه‌مندان و دنبال‌کنندگان قدیمی‌تر دنیای خودرو همیشه می‌دانند که رتبه اول این فهرست‌ها، متعلق به چه خودرویی است. زمانی که این کهنه‌کارهای بازار معرفی شدند، جری ساینفیلد هنوز برنامه اختصاصی کمدی خود را می‌ساخت و یک کمپانی اینترنتی جدید به نام آمازون، اولین کتاب خود را فروخته بود. در طول نزدیک به سه دهه، به‌روزرسانی‌های متعددی از جمله یک فیس‌لیفت بزرگ در سال ۲۰۰۳ برای این ون‌های کاربلد عرضه شد اما با وجود تمام آن‌ها، کسی نیست که بتواند قدیمی بودن بیش از حد این خودروها را چشم‌پوشی کند.

امروز می‌توان هر دو خودرو را با نسخه‌ها و ویژگی‌های مختلف از جمله پیشرانه V6 ۲۷۶ اسب بخاری یا V8 ۴۰۱ اسب بخاری سفارش داد. جنرال‌موتورز ظاهرا قصد دارد که بالاخره برای مدل سال ۲۰۲۶، آن‌ها را با نسخه‌های تمام‌الکتریکی جایگزین کند و انتظار می‌رود که مشتریان وفادار این دو مدل، استقبال گرمی از جایگزین‌های الکتریکی آن‌ها داشته باشند.

جایزه: رم ۱۵۰۰ کلاسیک (۲۰۰۸)

البته که یک رم ۱۵۰۰ جدید در سال ۲۰۱۹ معرفی شد اما فروش نسل قدیمی‌تر آن در کنار مدل جدید به عنوان رم ۱۵۰۰ کلاسیک ادامه یافت. این نسخه در سال ۲۰۰۸ به عنوان مدل سال ۲۰۰۹ معرفی شد و به قدری قدیمی است که در ابتدا قرار بود با نام دوج رم عرضه شود اما در ادامه، رم جدا و به یک برند مستقل تبدیل شد. رم ۱۵۰۰ کلاسیک یکی از بهترین خودروهای قدیمی موجود در بازار محسوب می‌شود و ادامه فروش آن در کنار مدل جدیدتر، این موضوع را ثابت می‌کند.