کادیلاک برای ورود به مسابقات فرمول یک فصل ۲۰۲۶ برنامه‌ریزی کرده. شاید اگر شما هم مثل من توی ذهن‌تان کادیلاک را یک برند لوکس با مدل‌های سنگین و بزرگ تصور می‌کنید، شنیدن این خبر برایتان کمی عجیب به نظر برسد. آخر کادیلاک و این حرف‌ها؟ بله! کادیلاک یک از ۹ خودروسازی بود که در افتتاحیه مسابقات معروف NASCAR در سال ۱۹۴۹ شرکت کرد. به همین بهانه می‌خواهیم مروری کوتاه داشته باشیم بر تاریخچه حضور این برند آمریکایی در مسابقات اتومبیل‌رانی مختلف.

۱۹۵۰: کادیلاک سری ۶۱

راننده مشهور آمریکایی بریگس کانینگهام (Briggs Cunnigham) وقتی در سال ۱۹۵۰ دو دستگاه کادیلاک سری ۶۱ را به مسابقات ۲۴ ساعته لمان فرانسه برد، نه فقط برای این مسابقات که برای کادیلاک هم تاریخ‌سازی کرد. اولی یک نمونه معمولی موجود در بازار بود که به یک موتور دو کاربراتوره تجهیز شده بود، اما دیگری به یکی از بحث‌برانگیزترین خودروهای مسابقه‌ای تاریخ تبدیل شد. شماره ۲ که به لقب «هیولا» (le Monstre) مشهور شده بود، بدنه‌ای مواج و کشیده داشت که با ورودی‌های هوای بزرگش علت نام‌گرفتنش به لقب هیولا را توضیح می‌داد. این بدنه در تونل باد مخصوص صنایع هوایی توسعه پیدا کرده بود و با هر کادیلاک دیگری تا آن تاریخ تفاوت‌هایی بنیادی داشت. این دو نماینده آمریکایی با رتبه‌های قابل قبول ۱۰ و ۱۱ مسابقات را ترک کردند و هیولا هم بعد از تصادفی که به رانندگی کانینگهام تجربه کرد، از دور خارج شد و جای خودش را به شماره ۳ کوپه داد.

شماره ۳ هم خودش در واقع یک کوپه سری ۶۱ مدل ۱۹۵۰ بود که به احتمال زیاد تنها نمونه این مدل بود که به عنوان خودروی دیپلماتیک از مرزهای آمریکا خارج شده بود. سانروف کشیده و غیرمعمول این کوپه که از ویژگی‌های جذابش بود، احتمالا توسط یک کارگاه فنی در مونیخ نصب شده بود.

۲۰۰۰: کادیلاک نورث‌استار LMP

۵۰ سال وقفه کم نیست. اما کادیلاک در آستانه ورود به قرن بیست‌ویکم بعد از نیم‌قرن به مسابقات ۲۴ ساعته لمان بازگشت. این‌بار نه با یک نمونه عادی، که یک خودروی تخصصی که دست‌پرورده ریلی و اسکات بود (Riley & Scott): نورث‌ استار LMP.
این خودرو از یک موتور ۴ لیتری V8 توین توربو نیرو می‌گرفت و هرچند نسبت به سایر محصولات مسابقه‌ای کادیلاک جذاب‌تر و زیباتر به نظر می‌رسید، اما در قیاس با رقبایی مثل آئودی، ضعیف و از لحاظ آیرودینامیکی ناتوان به نظر می‌رسید.

LMP نتوانست انتظارات کادیلاک را در دو سال اول برآورده کند، اما در سال ۲۰۰۲ با جایگزینی یک شاسی جدید، تیم کادیلاک موفق شد بالاخره دو تا از خودروهایش را به خط پایان مسابقات لمان برساند و روی سکوی سری مسابقات لمان آمریکایی برود، مسابقاتی که مدتی بعد برگزاری آن متوقف شد.

الان بعید است که بتوانید یک نورث استار LMP را برای فروش پیدا کنید اما لقب V-8 روی خودروهایی مثل کادیلاک دویل و جانشینش DTS به کرات استفاده می‌شد. این سدان‌های لوکس غول‌پیکر هرچند در زمان خودشان هم چندان رقیب قدرتمندی برای آلمانی‌ها و ژاپنی‌ها نبودند، اما پیدا کردن یک نمونه سر حال و کم کارکرد آن در آمریکا اصلا قیمتی ندارد و با حدود ۱۴۵۰۰ دلار می‌شود یک دویل نسل هفتم را پیدا کرد که انصافا قیمت فوق‌العاده‌ای برای این سفینه لوکس و قدرتمند آمریکایی است.

۲۰۰۴: کادیلاک XLR

با اینکه XLR هیچ‌وقت مدلی موفق به حساب نیامد و در طول نه سال حضورش در بازار فقط ۱۵ هزار دستگاه از آن فروش رفت، اما بله XLR به عنوان یک خودروی مخصوص مسابقات درگ هم می‌تواند ایفای نقش کند. این مدل ویژه که با ۳۰۰۰ اسب بخار قدرت توسط اسکات لاوری ساخته شد، یک نمونه خاص و جذاب در تاریخ کادیلاک محسوب می‌شود که البته توسط کارخانه تولید نشده. جا دارد این وسط اشاره‌ای هم به پسرعموی دوست‌داشتنی کادیلاک، کوروت C6.R کنیم که با رنگ زرد مشهورش حسابی غوغا به پا کرد و تنها در کلاس جی‌تی ۹ فصل قهرمان شد که شش فصلش مربوط به مسابقات لمان بود.

۲۰۰۴: کادیلاک CTS-V

مثل خودروهای مسابقه‌ای کوروت، اولین اتومبیل‌های مسابقه‌ای کادیلاک هم برای شرکت در مسابقات جهانی SCCA توسط شریک جنرال موتورز، پرت اند میلر ساخته شدند. این خودرو که بر پایه مدل CTS-V آماده شده بود، ظرف چهار فصل به تکامل رسید و در طول حضورش توانست ۱۲ برد را نصیب کادیلاک کند و البته عناوین قهرمانی «راننده و خودرو» را در فصل ۲۰۰۵ نصیب اندی پیلگریمی کند که در هیچ مسابقه‌ای اول نشده بود.

۲۰۱۱: کادیلاک CTS-V.R کوپه

کادیلاک در سال ۲۰۱۱ به رقابت‌های جهانی برگشت و حالا شرکت لاستیک‌سازی پیرلی را هم به عنوان اسپانسر در کنار خودش می‌دید. این بار نوبت به نسل دوم CTS رسیده بود تا به مصاف رقبای قدرتمندی از خودروهای GT3 فراری، پورشه، آئودی و دیگران برود. کادیلاک جانی اوکانل را برای نشستن پشت فرمان انتخاب کرده بود و او واقعا خوش درخشید و توانست سه قهرمانی پی‌درپی را در فاصله سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ نصیب خود کند و دو عنوان قهرمانی هم در بخش خودروسازها به کادیلاک برساند.

۲۰۱۱: کادیلاک ATS-V.R

آخرین کادیلاک سری GT3 تا امروز ATS-V.R است که اوکانل در ادامه رانندگی‌اش برای کادیلاک آن را در فصل ۲۰۱۵ در مسابقات جهانی پیرلی راند و به مقام چهارم رسید. او با هم‌تیمی جدیدش میشل کوپر با این خودرو به رقابت در مسابقات تا پایان فصل ۲۰۱۷ ادامه دادند.

یکی از نزدیک‌ترین نمونه‌های خیابانی ATS به مدل مسابقه‌ای، سری فیبرکربن آن با پکیج مشکی اسپرت است که فقط در سال ۲۰۱۷ و به تعداد محدودی ساخته شد. اسپویلر عقب، صندلی‌های مسابقه‌ای جلوی ریکارو، قطعات فیبر کربنی کابین، جلوپنجره مشکی و قطعات همرنگ بدنه، ویژگی‌هایی هستند که این ورژن خاص از ATS را نسبت به بقیه متمایز می‌کنند.

مسابقات IMSA و WEC

مسابقات IMSA که در ۵ کلاس (گرند تورینگ پروتوتایپ یا GTP، لمان پروتوتایپ ۲ و ۳، جی‌تی دیتونا و جی‌تی دیتونای پرو) برگزار می‌شود، همراه با مسابقات جهانی استقامت (WEC) به‌روزترین و آخرین جاهایی هستند که کادیلاک در آن‌ها مشغول رقابت است. کادیلاک اول با مدل Dpi-V.R قدم به IMSA گذاشت و در طول فصل‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ در آن حضور داشت و توانست در مسابقات رولکس ۲۴ هم چهار بار پیاپی برنده شود. این کادیلاک مخصوص مسابقه به یک موتور ۶.۲ لیتری مجهز بود که از سال ۲۰۱۸ به خاطر تغییر مقررات، مجبور به کاهش حجم تا ۵.۵ لیتر شد.

از سال ۲۰۲۳، بخش مسابقه‌ای کادیلاک جزئی از کلاس GTP رقابت‌های IMSA است و آخرین نسل سری V.R در آن حضور دارد. ضمن اینکه این خودرو در رقابت‌های WEC هم به طور همزمان مشغول رقابت است.

کادیلاک برای فصل ۲۰۲۵ با گروه Action Express Racing و وین تیلور همکاری می‌کند که آخری قرار است به عنوان شریک کادیلاک در مسابقات فرمول یک هم ایفای نقش کند. باید دید که فصل ۲۰۲۶ کادیلاک چقدر موفقیت‌آمیز خواهد بود و آیا می‌تواند حضور جسته‌وگریخته اما عموما توام با موفقیت کادیلاک در رقابت‌های مختلف را تکمیل کند؟