مدت‌ها قبل از این که مدل تاتا نانو بتواند بازار هند را تسخیر کند، کرایسلر ایده یک خودروی ساده و بدون زرق و برق‌های لوکس را در سر داشت که هم قیمت کمی داشته باشد و هم هزینه‌های نگه‌داری و مراقبت آن سر به فلک نکشد. با الهام گرفتن از فلسفه، استراتژی و حتی شیوه نام‌گذاری سیتروئن 2CV، کرایسلر CCV (که در ابتدا مخفف عبارت China Concept Vehicle بود اما بعدا به Composite Concept Vehicle تغییر  یافت.) قرار بود نیاز مردمان کشورهای جهان‌سوم و در حال توسعه را پاسخ دهد. به عبارتی، کشورهایی که جاده‌های مناسبی نداشتند و دلیل فاصله ۲۰۰ میلی‌متری این مدل مفهومی از سطح زمین نیز همین موضوع بوده است.

کرایسلر این کانسپت را در نمایشگاه فرانکفورت ۱۹۹۷ معرفی کرد و به نمایش گذاشت. طراحی اولیه خودرو به اواسط دهه ۹۰ و یک جوینت‌ونچر در چین برمی‌گشت و از ابتدا، برنامه‌هایی جدی برای تولید انبوه آن وجود داشت اما این همکاری هیچ‌وقت به عرصه عمل نرسید و دایملر به صورت مستقل، پروژه را ادامه داد.

اعداد ناآشنا اما تحسین‌برانگیز

واقعیتش این است که کرایسلر CCV از جهات بسیاری عجیب بود اما ایده‌های جدید و نابی داشت. برگ برنده آن هم بدنه به شدت سبک آن بود که از ماده polyethylene terephthalate یا PET ساخته شده بود. شاید نام این ماده شیمیایی برایتان آشنا نباشد اما این همان پلاستیک ساده‌ای است که از آن برای ساخت بطری‌های نوشابه و نوشیدنی‌های دیگر استفاده می‌شود! ساخت این خودروی ارزان فقط شش ساعت و نیم طول می‌کشید که تقریبا سه برابر کم‌تر از زمان موردنیاز برای ساخت یک خودروی کوچک و سبک آن دوران محسوب می‌شد. بدنه قابل بازیافت خودرو توسط برایان نزبیت طراحی شده بود. مردی که مسئول طراحی یک مدل عجیب دیگر یعنی PT Cruiser هم بود.

در ساخت بدنه کرایسلر CCV از معادل ۲ هزار بطری پلاستیکی استفاده شده بود. چهار پنل بزرگ به یکدیگر با استفاده از پیچ و چسب وصل می‌شدند تا بدنه که وزن خود آن فقط ۹۵ کیلوگرم بود، ساخته شود. میله‌ها و بارهای آهنی دیگری هم وجود داشت که میزبانی از پیشرانه و فنربندی خودرو را بر عهده داشتند. حال که صحبت از پیشرانه شد، لازم است بگوییم این کانسپت مجهز به یک پیشرانه ۲ سیلندر air-cooled (همانند ژیان یا 2CV) بود که از شرکت بریگز و استراتون تامین می‌شد. این شرکت به خاطر ساخت ماشین‌های چمن‌زنی مشهور است. پیشرانه ۰.۸ لیتر می‌توانست فقط و فقط ۲۵ اسب بخار تولید کند که مسلما قدرت چندانی محسوب نمی‌شود اما فراموش نکنید که نهایت وظیفه این پیشرانه، تکان دادن خودرویی بود که وزن کلی آن به ۵۵۰ کیلوگرم می‌رسید.

قربانی ادغام با دایملر

کرایسلر CCV در هر دو نسخه راننده در سمت راست و سمت چپ در نظر گرفته شده بود و دوباره همانند سیتروئن 2CV، سقف رول‌بک پارچه‌ای داشت. می‌شد با استفاده از باز کردن چند زیپ، خودرو را به یک مدل کانورتیبل تبدیل کرد و امکان شستشوی فضای داخلی آن هم وجود داشت. قائم‌مقام کرایسلر در آن زمان یعنی فرانسوا کستانیگ گفته بود که «سر و هم کردن CCV به اندازه باز و بسته کردن یک اسباب‌بازی راحت است.» و ادعای او واقعا هم درست و به‌جا بود. آزمایشات ایمنی که بعدا روی خودرو انجام شد نیز نشان داد که کرایسلر CCV بر خلاف تصورات اولیه، خودرویی نسبتا امن و قابل اطمینان محسوب می‌شود.

چند نمونه اولیه از این مدل مفهومی ساخته شد که کرایسلر بعضی از آن‌ها را در رویدادهای خاص (از جمله نمایش در موزه هنر مدرن در نیویورک در سال ۲۰۰۰) به نمایش می‌گذارد. پاسخ کرایسلر به ژبان هیچ‌وقت به مرحله تولید انبوه نرسید چون یکی از شرایط قیدشده برای نهایی شدن ادغام دو برند دایملر و کرایسلر در سال ۱۹۹۸، کنار گذاشتن کامل این پروژه بود. پروژه‌ای که با هدف کمک به ساکنین کشورهای در حال توسعه خلق شد اما در نهایت نتوانست از پس مدیران آمریکایی بربیاید.